[ویکی نور] حسین بن معینالدین علی میبدی یزدی، ملقب به کمال الدین و متخلص به منطقی در میبد یزد زاده شد، در منابع به تاریخ ولادت او اشاره نشده است.
پدرش، معینالدین جمال بن جلال الدین محمد، مشهور به معلم یزدی، متوفی به سال 789، نزد قاضی عضدالدین ایجی، صاحب کتاب مواقف، تلمذ کرده بود و کتاب مواهب الهی در تاریخ آل مظفر که به نثر مصنوع و ناشیانه نگارش یافته از جمله تألیفات اوست.
میبدی در آغاز جوانی برای تحصیل به شیراز که از مراکز علمی آن دوران بود عزیمت کرد و نزد استادان آن دیار، از جمله جلال الدین دوانی، در علوم و فنون مختلف معقول و منقول، مانند فقه، منطق، هیئت، فلسفه و کلام، کسب دانش کرد. در سخن منظوم نیز دستی داشته و به «منطقی» تخلص می کرده است.
او خود در یکی از منشآت به بیان شمه ای از فضل و دانش خویش می پردازد و می گوید: «هیچ علمی از علوم عقلی و نقلی نیست که کتب مشکل آن بی مطالعه نتوانم گفت، و هیچ جوهر از جواهر دانش نیست که کنه آن را به الماس تفکر نمی توانم سفت، چون دل متوجه به مطلعی عالی است و دماغ از سودای غیر آن خالی است، هرگز تفاخر به آن علوم ندارم و خود را در سلک جاهلان می شمارم.»
میبدی از اهل تسنن و بر مذهب شافعی بوده، چنانکه در مقدمه شرح دیوان منسوب به امیر المومنین علی بن ابیطالب(ع) در موضع ذکر مذاهب اسلام از شافعی با عنوان «امام ما شافعی» یاد می کند؛ اگر چه برخی، مانند حاجی خلیفه و مولف ریحانة الادب به اعتبار مطالبی که در فاتحه سابعه از مقدمه همین اثر در شأن امیرمؤمنان علی بن ابی طالب(ع) آورده او را به تشیع منسوب داشته اند.
پدرش، معینالدین جمال بن جلال الدین محمد، مشهور به معلم یزدی، متوفی به سال 789، نزد قاضی عضدالدین ایجی، صاحب کتاب مواقف، تلمذ کرده بود و کتاب مواهب الهی در تاریخ آل مظفر که به نثر مصنوع و ناشیانه نگارش یافته از جمله تألیفات اوست.
میبدی در آغاز جوانی برای تحصیل به شیراز که از مراکز علمی آن دوران بود عزیمت کرد و نزد استادان آن دیار، از جمله جلال الدین دوانی، در علوم و فنون مختلف معقول و منقول، مانند فقه، منطق، هیئت، فلسفه و کلام، کسب دانش کرد. در سخن منظوم نیز دستی داشته و به «منطقی» تخلص می کرده است.
او خود در یکی از منشآت به بیان شمه ای از فضل و دانش خویش می پردازد و می گوید: «هیچ علمی از علوم عقلی و نقلی نیست که کتب مشکل آن بی مطالعه نتوانم گفت، و هیچ جوهر از جواهر دانش نیست که کنه آن را به الماس تفکر نمی توانم سفت، چون دل متوجه به مطلعی عالی است و دماغ از سودای غیر آن خالی است، هرگز تفاخر به آن علوم ندارم و خود را در سلک جاهلان می شمارم.»
میبدی از اهل تسنن و بر مذهب شافعی بوده، چنانکه در مقدمه شرح دیوان منسوب به امیر المومنین علی بن ابیطالب(ع) در موضع ذکر مذاهب اسلام از شافعی با عنوان «امام ما شافعی» یاد می کند؛ اگر چه برخی، مانند حاجی خلیفه و مولف ریحانة الادب به اعتبار مطالبی که در فاتحه سابعه از مقدمه همین اثر در شأن امیرمؤمنان علی بن ابی طالب(ع) آورده او را به تشیع منسوب داشته اند.
wikinoor: میبدی،_حسین_بن_معین الدین