میاور. [ وَ ] ( اِخ ) نام شهری نزدیک چین که خوبان از آنجا خیزند از غلامان و کنیزکان. ( لغت فرس اسدی نسخه خطی کتابخانه نخجوانی ) : ای حورفش بتی که چو بینند روی تو گویند خوب رویان ماه میاوری.
خسروی.
|| گویند بتخانه ای است. ( لغت فرس اسدی ).
فرهنگ فارسی
نام شهری نزدیک چین که خوبان از آنجا خیزند از غلامان و کنیزکان .