میانه قد

لغت نامه دهخدا

میانه قد. [ ن َ / ن ِ ق َ ] ( ص مرکب ) میان بالا و میان قد. ( ناظم الاطباء ). متوسطقامت. ( آنندراج ). میانه قامت. میانه بالا. معتدل القامه. ( یادداشت مؤلف ). صعت. ( منتهی الارب ): ترکة؛ زن میانه قد. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

میانه بالا: [ حمل ( دلالت کند بر ) میانه قد لاغر گونه ...]

پیشنهاد کاربران

بپرس