میانه غلیان. [ ن َ / ن ِ غ َل ْ ] ( اِ مرکب ) جزء چوبین از غلیان که در میان سر ( سرقلیان ) و آبگیر ( ته قلیان یا کوزه قلیان ) واقع شده است. ( از ناظم الاطباء ). قسمت چوبی خراطی شده از غلیان که از سوی بالا به سر غلیان متصل شود و از سوی پایین به کوزه ٔغلیان یا ته غلیان. میان قلیان. و رجوع به میانه و میانه قلیان شود.
فرهنگ فارسی
جزئ چوبین از غلیان که در میان سر و آبگیر واقع شده است .
