میان کاواک

لغت نامه دهخدا

میان کاواک. ( ص مرکب ) پوک.اجوف. مجوف. میان تهی. میان خالی. توخالی. ( یادداشت مؤلف ): هشم ؛ شکستن نان خشک و هرچیز خشک و میان کاواک.( منتهی الارب ). و رجوع به میان تهی و میان خالی شود.

فرهنگ فارسی

پوک اجوف مجوف میان تهی

پیشنهاد کاربران

بپرس