میان پا

لغت نامه دهخدا

میان پا. [ یام ْ ] ( اِ مرکب ) وسط هر پا. || وسط دو پا. میان ران. || میان پاچه. میان پای. ملتقای دو پا از سوی تنه. || کودک رسوا و بی آبرو. || آلت رجولیت. ( ناظم الاطباء ). || شرم زن. ( آنندراج ) :
نیم شمعیش در میان پا کرد.
سعدی.
و رجوع به میان پای شود. || شلوار. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

۱ - وسط هرپا. ۲ - وسط دو پا. ۳ - آلت رجولیت .

پیشنهاد کاربران

بپرس