میان دوراه یا پِرینیوم ( به انگلیسی: Perineum ) یا پِرینه ( به فرانسوی: périnée ) در کالبدشناسی، چه در مورد جنس مؤنث و چه مذکر، به محدوده میان منطقه تناسلی و مقعد گفته می شود. [ ۱]
در فارسی برای این معنی، واژه عربی عجان و واژه فرانسوی پرینه هم به کار رفته است. در فرهنگ عامیانه به این ناحیه یا بخشی از شلوار که بر روی این ناحیه قرار می گیرد خِشتَک هم گفته می شود. نام خشتک بخاطر خشتی ( لوزی ) بودن تکه پارچه ای است که در شلوارهای قدیم در این قسمت می دوخته اند.
به این بخش از بدن در زبان غیرتخصصی دوشاخ نیز گفته می شد چنانچه در ورزش کشتی زمانی که یک پا از یک حریف در میان گاه دو پای حریف دیگر قرار می گیرد آن را فن «دوشاخ کردن» می گویند. [ نیازمند منبع]
افزون برین واژهٔ «هَتَک» نیز به همین ناحیه بدن گفته می شود. این واژه برگرفته از واژه هفت است و ابزاری در باغداری و کشاورزی نیز بدین نام خوانده می شد، که به ۷ فارسی می مانست. [ نیازمند منبع] هتک در مفهوم مورد بحث در زبان توده هنوز روان است؛ «آن قدر بدو، تا هتکت دره!». اصطلاح دیگر برای این موضع، با سنگینی سوی مقعد، باز هم از زبان توده، «تَلِنگ» است. این واژه خود از دو واژه دیگر؛ ته: انتها+ لنگ: پا ( تمام پا از لگن تا نوک ) پدید آمده بوده است. زبانزد «تلنگش دررفت» با همین واژه ساخته شده است. درمفهوم اخیر، با اشاره به این بخش از مقعد، دراستانهای جنوبی ایران ( بوشهر ) کلمه پِند به کار می رود که احتمالاً با کلمه پرینه فرانسوی ریشه هندواروپایی دارد. اصطلاح «پندش دررفت» یا صفت «پِندین» ( کسی که پندش دررفته ) از آن ساخته می شود.
در یوگا محل نخستین چاکرا ( گره خطوط انرژی بدن ) را در میان دوراه می دانند.
جسم پرینه ای یا تاندون مرکزی میان دوراه ( به انگلیسی: Perineal body ) تودهٔ هرمی شکل فیبروزی در میانهٔ میان دوراه است که در جلوی کانال مقعدی و پشت واژن قرار دارد و محل اتصال چندین عضله از جمله ماهیچه بالابرنده مقعد و ماهیچه پیازی اسفنجی است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر فارسی برای این معنی، واژه عربی عجان و واژه فرانسوی پرینه هم به کار رفته است. در فرهنگ عامیانه به این ناحیه یا بخشی از شلوار که بر روی این ناحیه قرار می گیرد خِشتَک هم گفته می شود. نام خشتک بخاطر خشتی ( لوزی ) بودن تکه پارچه ای است که در شلوارهای قدیم در این قسمت می دوخته اند.
به این بخش از بدن در زبان غیرتخصصی دوشاخ نیز گفته می شد چنانچه در ورزش کشتی زمانی که یک پا از یک حریف در میان گاه دو پای حریف دیگر قرار می گیرد آن را فن «دوشاخ کردن» می گویند. [ نیازمند منبع]
افزون برین واژهٔ «هَتَک» نیز به همین ناحیه بدن گفته می شود. این واژه برگرفته از واژه هفت است و ابزاری در باغداری و کشاورزی نیز بدین نام خوانده می شد، که به ۷ فارسی می مانست. [ نیازمند منبع] هتک در مفهوم مورد بحث در زبان توده هنوز روان است؛ «آن قدر بدو، تا هتکت دره!». اصطلاح دیگر برای این موضع، با سنگینی سوی مقعد، باز هم از زبان توده، «تَلِنگ» است. این واژه خود از دو واژه دیگر؛ ته: انتها+ لنگ: پا ( تمام پا از لگن تا نوک ) پدید آمده بوده است. زبانزد «تلنگش دررفت» با همین واژه ساخته شده است. درمفهوم اخیر، با اشاره به این بخش از مقعد، دراستانهای جنوبی ایران ( بوشهر ) کلمه پِند به کار می رود که احتمالاً با کلمه پرینه فرانسوی ریشه هندواروپایی دارد. اصطلاح «پندش دررفت» یا صفت «پِندین» ( کسی که پندش دررفته ) از آن ساخته می شود.
در یوگا محل نخستین چاکرا ( گره خطوط انرژی بدن ) را در میان دوراه می دانند.
جسم پرینه ای یا تاندون مرکزی میان دوراه ( به انگلیسی: Perineal body ) تودهٔ هرمی شکل فیبروزی در میانهٔ میان دوراه است که در جلوی کانال مقعدی و پشت واژن قرار دارد و محل اتصال چندین عضله از جمله ماهیچه بالابرنده مقعد و ماهیچه پیازی اسفنجی است.
wiki: میان دوراه