میامین

لغت نامه دهخدا

میامین. [ م َ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ میمون ، به معنی مبارک و نیکبخت. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). اشخاص مبارک و چیزهای مبارک واین جمع میمون است. ( غیاث ). و رجوع به میمون شود.
- امام میامین ؛ پیشوای نیک بختان و مبارک وجودان. و ناصرخسرو در بیت زیر آن را ظاهراً به عنوان لقبی برای امیرالمؤمنین علی علیه السلام آورده است :
فخرم بس آن که در ره دین حق
بر مذهب امام میامینم.
ناصرخسرو.

فرهنگ فارسی

جمع میمون به معنی مبارک و خجسته
( صفت و اسم ) جمع میمون مبارکها خجسته ها.

پیشنهاد کاربران

بپرس