میامی، قوم (Miami)
از اقوام سرخ پوست امریکایی با جمعیتی نزدیک به ۲هزار تن (۱۹۹۰). زبانشان، که در حال حاضر خاموش شده است، به خانوادۀ زبانی آلگونکوئین تعلق داشت. میامی ها، که در اصل ساکن ویسکانسین بودند، مقاومتی سرسختانه برضد مهاجران اروپایی در قرن ۱۸ نشان دادند. امروزه اکثر آن ها در اوکلاهما زندگی می کنند. میامی ها در زمانی که برای نخستین بار در قرن ۱۷ با اروپایی ها تماس گرفتند، در منطقۀ گرین بی ویسکانسین به سر می بردند. آن ها سکونت گاه هایی در انتهای جنوبی دریاچۀ میشیگان در بخش شمال شرقی ایلینوی و بخش شمال ایندیانا نیز ایجاد کرده بودند. آنان به پیشروی تا دیترویت و اوهایوادامه دادند، اما سپس از سرزمین های شرقی خود خارج شدند و در ایندیانا سکونت گزیدند. نظام اجتماعی میامی بر پایۀ طایفه های برون همسرگزین استوار بود و در آن رؤسای طایفه به مثابۀ اعضای شوراهای روستا خدمت می کردند و یکی از آن ها به عنوان رئیس مدنی انتخاب می شد. یک رئیس جنگ نیز جداگانه و بر پایۀ قابلیت برای رهبری یورش ها، انتخاب می شد. در زمان نخستین تماس با فرانسوی ها، میامی ها به شش دسته تقسیم می شدند که دو دسته از آن ها، ویها و پینکاشاها، به قبیله های مجزا تقسیم می شدند. غذای اصلی میامی ها نوع خاصی از ذرت بود که آن را برتر از گونۀ مشابه در نزد همسایگانشان می دانستند. در طول تابستان، در روستاهای کشاورزی دایمی سکونت داشتند، اما در زمستان به چمن زارها نقل مکان می کردند تا در کنار هم به شکار گاومیش (بوفالو) بپردازند. هر روستا، علاوه بر کلبه های حصیرپوش، دارای خانۀ بزرگی بود که شوراها و مراسم در آن برگزار می شد. یکی از ویژگی های مهم دین میامی، وجود جماعتی با عنوان میدویوین یا «جامعۀ بزرگ شفاگری» بود. میدویوین یک سازمان مخفی دینی بود که اعضایش معتقد بودند که می توانند از نیروهای فوق طبیعی برای تأمین رفاه قبیله کمک بگیرند و بیماران را شفا دهند. در قرن ۱۹، میامی ها بیشتر زمین های خود را به دولت امریکا واگذار کردند و فقط یکی از دسته های آن ها در ایندیانا باقی ماند و بقیه در ۱۸۶۷ به حفاظت گاهی در اوکلاهوما منتقل شدند.
از اقوام سرخ پوست امریکایی با جمعیتی نزدیک به ۲هزار تن (۱۹۹۰). زبانشان، که در حال حاضر خاموش شده است، به خانوادۀ زبانی آلگونکوئین تعلق داشت. میامی ها، که در اصل ساکن ویسکانسین بودند، مقاومتی سرسختانه برضد مهاجران اروپایی در قرن ۱۸ نشان دادند. امروزه اکثر آن ها در اوکلاهما زندگی می کنند. میامی ها در زمانی که برای نخستین بار در قرن ۱۷ با اروپایی ها تماس گرفتند، در منطقۀ گرین بی ویسکانسین به سر می بردند. آن ها سکونت گاه هایی در انتهای جنوبی دریاچۀ میشیگان در بخش شمال شرقی ایلینوی و بخش شمال ایندیانا نیز ایجاد کرده بودند. آنان به پیشروی تا دیترویت و اوهایوادامه دادند، اما سپس از سرزمین های شرقی خود خارج شدند و در ایندیانا سکونت گزیدند. نظام اجتماعی میامی بر پایۀ طایفه های برون همسرگزین استوار بود و در آن رؤسای طایفه به مثابۀ اعضای شوراهای روستا خدمت می کردند و یکی از آن ها به عنوان رئیس مدنی انتخاب می شد. یک رئیس جنگ نیز جداگانه و بر پایۀ قابلیت برای رهبری یورش ها، انتخاب می شد. در زمان نخستین تماس با فرانسوی ها، میامی ها به شش دسته تقسیم می شدند که دو دسته از آن ها، ویها و پینکاشاها، به قبیله های مجزا تقسیم می شدند. غذای اصلی میامی ها نوع خاصی از ذرت بود که آن را برتر از گونۀ مشابه در نزد همسایگانشان می دانستند. در طول تابستان، در روستاهای کشاورزی دایمی سکونت داشتند، اما در زمستان به چمن زارها نقل مکان می کردند تا در کنار هم به شکار گاومیش (بوفالو) بپردازند. هر روستا، علاوه بر کلبه های حصیرپوش، دارای خانۀ بزرگی بود که شوراها و مراسم در آن برگزار می شد. یکی از ویژگی های مهم دین میامی، وجود جماعتی با عنوان میدویوین یا «جامعۀ بزرگ شفاگری» بود. میدویوین یک سازمان مخفی دینی بود که اعضایش معتقد بودند که می توانند از نیروهای فوق طبیعی برای تأمین رفاه قبیله کمک بگیرند و بیماران را شفا دهند. در قرن ۱۹، میامی ها بیشتر زمین های خود را به دولت امریکا واگذار کردند و فقط یکی از دسته های آن ها در ایندیانا باقی ماند و بقیه در ۱۸۶۷ به حفاظت گاهی در اوکلاهوما منتقل شدند.
wikijoo: میامی،_قوم