می گساریدن

لغت نامه دهخدا

می گساریدن. [ م َ / م ِ گ ُ دَ ] ( مص مرکب ) می گساردن. باده گساری کردن. شراب خوردن. می خوردن. باده خوردن :
خور به شادی روزگار نوبهار
می گسار اندر تکوک شاهوار.
رودکی.
|| ساقیگری کردن. شراب به دور درآوردن در مجلس تا مجلسیان بنوشند. و رجوع به می گساردن شود.

فرهنگ فارسی

می گساردن باده گساری کردن

پیشنهاد کاربران

- رکاب گران کشیدن ؛ باده پیمودن. قدح درکشیدن :
می کشد عقل را به زیر رکاب
چون رکاب گران کشند احرار.
خاقانی.

بپرس