در طریقت آنجا که دل در آتش افتد، پختگی حاصل می شود. لیکن کار تمام نمی شود. بلکه جان از صبرِ دل، به آتش می افتد. حاصل این آتش فرای پختگی ست. آنجا اوی جان را می گدازد تا گدازه هایش با بی قراری ها و نعره های جان در روح نشر پیدا کند. لاکن این تحمل از اوی ست، نه از جان.
