میفر

لغت نامه دهخدا

میفر. [ ف َ ] ( ع ص ) خادم سبک روح و چالاک. ( منتهی الارب ). خدمتکار. ( مهذب الاسماء ). خادم. ( یادداشت مؤلف ) ( دهار ). مئفر. و رجوع به مئفر شود.

فرهنگ فارسی

خادم سبک روح و چالاک خدمتکار

پیشنهاد کاربران

میفریا مظفر نام یکی از طایفه های ایل حسنوند در لرستان هست که دارای هفت پسر یا تیره به نامهای ۱. نیر ( نادر ) ۲. شه نیر ( شه نادر ) ۳. جومرد ( جوانمرد ) ۴. حیلی ( حیدری ) ۵. صالی ( صالحی ) ۶. سیفین ( سیف الدین ) ۷. خنوزار ( خانگذار ) می باشد
میفر ترکیبی از ( می فر ) هست و به معنی باده ی شکوه و نیز از باب صفت معکوس میتوان گفت شکوه باده!!!
نه اینکه اسم خودمه هاااااا!واقعا تنها معنی واقعی این اسم همینه که عرض کردم.
می بمعنی شراب و فر بمعنی شکوه و عظمت و خلوص متعالی . میفر بمعنی شراب ناب و خالص و معنای استعاری آن ازشراب ناب مست شده انسان پاک و بدون تعلق دنیوی

بپرس