می بمل ماژور

می بمل ماژور ( انگلیسی: E - flat major ) با مخفف ( ♭E ) تنالیته ایست بر پایه نت «می بمل» و فواصل آن بر اساس گام ماژور است.
گام می بمل ماژور شامل نت های  : می بمل، فا، سُل، لا بمل، سی بمل، دو و رِ می شود. این تنالیته دارای سه علامت «بمل» در «سرکلید» است.
تنالیتهٔ همسایهٔ آن دو مینور و تنالیتهٔ موازی آن می بمل مینور است.
تنالیتهٔ می بمل ماژور اغلب در موسیقی های حماسی و قهرمانانه به کار می رود، و دلیل آن به این نوع استفادهٔ بتهوون از این تنالیته برمی گردد. سمفونی شماره ۳ ( اروئیکا ) ، کنسرتو پیانو شماره ۵ ( امپراتور ) و سونات ۴ پیانو او، همه در این تنالیته هستند. همچنین، سمفونی شماره ۱۰ بتهوون نیز در می بمل ماژور است. اما حتی پیش از بتهوون، فرانچسکو گالئاتزی می بمل ماژور را به عنوان تنالیته ای حماسی، بسیار باشکوه و جدی می شناخت.
بنابراین، همهٔ کنسرتوهای هورن موتسارت و کنسرتو ترومپت یوزف هایدن در می بمل ماژور هستند و سمفونی ۴ آنتون بروکنر با تم برجستهٔ هورن خود در موومان اول نیز چنین است. قطعهٔ حماسی دیگری که در این تنالیته نوشته شده است، زندگی یک قهرمان اثر ریشارد اشتراوس است. تم حماسی از موومان ژوپیتر سیاره ها اثر گوستاو هولست در می بمل ماژور است. سمفونی عظیم و حماسی شماره ۸ مالر هم در می بمل ماژور است و سمفونی شماره ۲ او نیز در این تنالیته پایان می یابد.
نمی توان گفت از می بمل ماژور در دورهٔ کلاسیک فقط در موسیقی های عظیم بادی برنجی استفاده می شد. می بمل ماژور تنالیته ای بود که هایدن اغلب برای کوارتت های زهی خود انتخاب می کرد؛ ده بار این انتخاب صورت گرفت و هر بار تنالیتهٔ موومان آهسته را در دومینانت، یعنی در سی بمل ماژور، نوشت.