می باشد

مانند سعدی / عطار نیشابوری / صائب / وحشی بافقی/ خواجوی کرمانی / سنایی غزنوی / مولوی و بسیاری دیگر، در گذشته از این فعل استفاده کرده اند.

بگوییم مودب بو؟
یا بگوییم هشیار بو؟
واژه بود و باشد در انگلیسی مانند کلمه be است. به معنی وجود داشتن.
و واژه بود و هست ( است ) هم به معنی وجود داشتن است ولی معادل هایش در انگلیسی is, are, am هستند.
همینجاست که بعضی ها دچار خطا می شوند.
هر دو فعل در هر زبانی مورد نیاز هستند.
پس می باشد غلط نمی باشد.

باشد هم معنی بادا ( چنین بادا ) است.
در نگارش پارسی به جای می باشد باید است یا هست نوشت. اگر بپذیریم که فعل می باشد درست است و آن را هم معنی با است و هست بکار بریم آنگاه در صرف دستوری آن، فعل اول شخص مفرد آن چه خواهد شد؟ اگر پاسخ این باشد که فعل گذشتۀ اول شخص مفرد آن می بود است ناچاریم بپذیریم که بود که گذشتۀ « است » است هم معنی با می بود است ولی همگی می دانیم که چنین نیست.
آبی به روزنامه ٔ اعمال ما فشان
باشد توان سترد حروف گناه از او.