مگنتوهیدرودینامیک ( به انگلیسی: Magnetohydrodynamics ) دینامیک شاره های رسانای الکتریکی همانند پلاسما و فلزات مایع را مورد مطالعه قرار می دهد. نظریه ام اچ دی یک نظریه ای شاره ای است که بر حسب پارامترهای ماکروسکوپی نظیر چگالی، فشار، دما، میدان سرعت شاره، و میدان مغناطیسی آن بیان می شود. همچنین، حرکت ذرات در پلاسما می تواند توسط فیزیک میکروسکوپی نظریه جنبشی، برحسب معادله بولتزمان یا معادله ولاسوف، نیز، توصیف شود. اصطلاح ام اچ دی نخستین بار توسط هانس آلفن بکار برده شد. به دلیل کارهایی که وی در همین زمینه انجام داد و معرفی امواج آلفن جایزه نوبل فیزیک را در سال ۱۹۷۰ دریافت کرد. معادلات ام اچ دی بسته به شرایط مسئله برحسب دسته های مختلفی از معادلات نوشته می شوند که در اینجا چند نمونه از معادلات کاربردی به ویژه در اخترفیزیک بیان شده اند.
دیدگاه های مختلفی برای بررسی رفتار پلاسما وجود دارد که ابتدایی ترین آن ها، در نظر گرفتن حرکت ذرات به صورت منفرد است. در این روش که به مدل ولاسف نیز معروف است حرکت تک ذرات در نظر گرفته می شود. در این مدل با داشتن معادله حرکت یک ذره و استفاده از کامپیوترهای پیشرفته، حرکت تعداد زیادی از ذرات را می توان توصیف کرد. با توجه به رفتار جمعی پلاسما، مدل دیگری به نام مدل دو سیالی را می توان معرفی کرد که در آن پلاسما به صورت دو جزء الکترون و یون در نظر گرفته می شود. این مدل از پایستگی جرم، تکانه و انرژی نتیجه می شود. مدل دو سیالی می تواند به مدل تک سیالی که به هیدرودینامیک مغناطیسی ( MHD ) نیز معروف است منجر شود. هیدرودینامیک مغناطیسی، علم مطالعه حرکت سیال و شاره های رسانای الکتریکی همچون پلاسما می باشد. اما چرا مورد توجه بیشتری نسبت به سایر مدل ها قرار دارد؟ از جمله ی دلایل می توان به این موضوع اشاره کرد که دیدگاهی ماکروسکوپی است و در موقعیت هایی که جزئیات و دقت مدل ولاسف یا معادله های دو سیالی ضروری نیست، استفاده از هیدرودینامیک مغناطیسی کارآمدتر است. همچنین از آنجایی که مدل سازی برخی وضعیت ها با استفاده از جزئیات بسیار کوچک در تقریب های ولاسف یا مدل دو سیالی بسیار مشکل است، برای موقعیتهایی با هندسه ی پیچیده مناسب تر است و فهم کلی رفتار پلاسما را در توکامک تسهیل می کند. تعادل و رشد پایداری در سه بعد و پیکربندی های پلاسمایی با اندازه های محدود نیز به طور نوعی به وسیله ی آنالیز می شوند. همچنین افت جریان پلاسما و از بین رفتن آن و نیز از هم پاشیدگی ها و فروپاشی ها به ناپایداریهای هیدرودینامیک مغناطیسی مربوط می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدیدگاه های مختلفی برای بررسی رفتار پلاسما وجود دارد که ابتدایی ترین آن ها، در نظر گرفتن حرکت ذرات به صورت منفرد است. در این روش که به مدل ولاسف نیز معروف است حرکت تک ذرات در نظر گرفته می شود. در این مدل با داشتن معادله حرکت یک ذره و استفاده از کامپیوترهای پیشرفته، حرکت تعداد زیادی از ذرات را می توان توصیف کرد. با توجه به رفتار جمعی پلاسما، مدل دیگری به نام مدل دو سیالی را می توان معرفی کرد که در آن پلاسما به صورت دو جزء الکترون و یون در نظر گرفته می شود. این مدل از پایستگی جرم، تکانه و انرژی نتیجه می شود. مدل دو سیالی می تواند به مدل تک سیالی که به هیدرودینامیک مغناطیسی ( MHD ) نیز معروف است منجر شود. هیدرودینامیک مغناطیسی، علم مطالعه حرکت سیال و شاره های رسانای الکتریکی همچون پلاسما می باشد. اما چرا مورد توجه بیشتری نسبت به سایر مدل ها قرار دارد؟ از جمله ی دلایل می توان به این موضوع اشاره کرد که دیدگاهی ماکروسکوپی است و در موقعیت هایی که جزئیات و دقت مدل ولاسف یا معادله های دو سیالی ضروری نیست، استفاده از هیدرودینامیک مغناطیسی کارآمدتر است. همچنین از آنجایی که مدل سازی برخی وضعیت ها با استفاده از جزئیات بسیار کوچک در تقریب های ولاسف یا مدل دو سیالی بسیار مشکل است، برای موقعیتهایی با هندسه ی پیچیده مناسب تر است و فهم کلی رفتار پلاسما را در توکامک تسهیل می کند. تعادل و رشد پایداری در سه بعد و پیکربندی های پلاسمایی با اندازه های محدود نیز به طور نوعی به وسیله ی آنالیز می شوند. همچنین افت جریان پلاسما و از بین رفتن آن و نیز از هم پاشیدگی ها و فروپاشی ها به ناپایداریهای هیدرودینامیک مغناطیسی مربوط می شود.
wiki: مگنتوهیدرودینامیک