مکی کلود

مَکِی، کلود (1890ـ1948) McKay, Claude
کلود مکی
شاعر و رمان نویس جامائیکایی تبار امریکایی. داستانِ از وطن به هارلم (1928) وی پرطرفدارترین رمانی است که یک سیاه پوست امریکایی تا زمان وی نوشته است. مکی پیش از مهاجرت به ایالات متحد در 1912 دو دفتر شعر به زبان جامائیکایی سرود که عبارت اند از سرودهای جامائیکا و چکامه های شهربانی (1912). او مدتی در مؤسسه ای در آلاباما و کالج تربیت معلم کانزاس تحصیل کرد. سپس در 1914 به نیویورک رفت و همکاری اش را با لیبِرِیتور، مجلة مهم سیاست و هنر پیش گام آن زمان، آغاز کرد. مکی با انتشار دو دفتر اشعارش، بهار در نیوهمشیر (1920) و سایه های هارلم (1922)، نخستین و مبارزترین صدای رنسانس هارلم شناخته شد. از 1922 به بعد بیشتر زندگی اش در اتحاد شوروی، فرانسه، اسپانیا و مراکش گذشت. در دو رمان از وطن به هارلم و بانجو (1929) می کوشد شور و سرزندگی سیاهان خانه به دوش شهرنشین امریکا و اروپا را با گیرایی ترسیم کند. از مجموعه داستان های کوتاه بعدی اش جینجِر تاون (1932) و از رمان هایش تَهِ موز (1933) است. در همة این آثار در جست وجوی هویت مشخص سیاهان در میان مردم عادی بود. مکی پس از بازگشت به امریکا در 1934 با مجلات و روزنامه ها به همکاری پرداخت. آثارش در این دوره عبارت اند از راهی دور از وطن (1937)، که زندگی نامۀ شخصی اوست؛ هارلم: کلان شهر سیاهان (1940)، که اثری تحقیقی است؛ و گزیدۀ اشعار (1953).