در دههٔ هشتم قرن نوزدهم صنعت ساختمان در شیکاگو ناگهان رونق و رواج تازه ای گرفت و آسمان خراش هایی به ارتفاع ۱۲و۱۴و۱۶و۲۳ طبقه ساخته شدند که برخلاف آسمان خراش های دیگر آمریکا در شهر پراکنده نبودند بلکه در مسافتی کوتاه از یکدیگر در ناحیهٔ مرکزی و تجاری شیکاگو لوپ، قرار داشتند.
مکتب معماری شیکاگو اصطلاحی است که به طور جمعی به کسانی که در ایجاد تحولات شهر شیکاگو سهیم بودند گفته می شود که بیش از همیشه بین سالهای ۱۸۸۳ تا ۱۸۹۳ رشد یافت و قدرت گرفت. در این زمان شیکاگو مرکز خطوط راه آهن و ارتباط بین شرق و غرب آمریکا بود، همچنین مرکز تجاری مهمی به شمار می آمد و از سال ۱۸۸۵ میلادی فعالیت های شدید اقتصادی و به تبع آن اجرای ساختمان های تجاری و اداری آغاز شده بود که با توجه به آتش سوزی سال ۱۸۷۱ و از بین رفتن بیشتر قسمت های این شهر، زمینه برای تحولات جدید آماده بود. در این زمان در شیکاگو تعدادی مهندسان سازه و معمار جوان وجود داشتند که عمدتاً تحصیل کرده اروپا و شهرهای شرق آمریکا همچون بوستون و نیویورک بودند. اولین مهندس مطرح در این مکتب ویلیام لی برون جنی، تحصیل کرده مدرسه هنر و تولیدات در فرانسه بود. وی به عنوان مهندس سازه، دفتر مهندسی و معماری خود را در سال ۱۸۶۸ در شیکاگو تأسیس کرد. او در سال ۱۸۶۹ کتابی به نام اصول و عمل در معماری «principal and practices in architecture» به رشته تحریر در آورد.
روشهای طراحی، اجرایی و اصول نظری معماران شیکاگو به نام مکتب معماری شیکاگو شهرت یافت و می توان آن را منشور اولیه معماری مدرن محسوب کرد.
۱. استفاده از اسکلت فولادی برای ساختار کل بنا
۲. نمایش ساختار بنا در نمای ساختمان
۳. عدم تقلید از سبک های گذشته
۴. استفاده بسیار اندک از تزئینات
۵. استفاده از پنجره های عریض که کل دهانه بین ستون ها را می پوشاند.
اهمیت مکتب معماری شیکاگو به جهات بسیار است. شاگردان برای نخستین بار امکانات تازهٔ فنی را به صورتی زیبا در ساختمان هائی بکار بردند که استفاده از آن جزئی از زندگی روزمرهٔ شهر بود. آنها تنها چند ساختمان جداگانه بی ارتباط با یکدیگر نساختند؛ بلکه تمام قسمت تجاری شهر شیکاگو به همت آنان به معماری نو رونق گرفت. کار آنان به شهر بزرگ شیکاگو، سیمایی تازه داد.
• ساختمان اول لایتر, 1879
• ساختمان مونتاک, 1882–1883
• ساختمان روکری, 1886
• ساختمان اودیتوریوم, 1889
• ساختمان دوم لایتر, 1891
• ساختمان لودینگتون, 1891 - 1892
• ساختمان مونانوک, 1891–1893
• ساختمان ریلیانس, 1890 - 1895
• ساختمان مارکت, 1895
• ساختمان فیشر, 1895 - 1896
• ساختمان گروه گیج, 1898
• مرکز سالیوان, 1899
• ساختمان هی. ورث, 1904
• ساختمان شیکاگو, 1904–1905
• ساختمان بروکس, 1910
• ساختمان هیسن ( ترانسپورتیشن ) , 1910 - 1911
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمکتب معماری شیکاگو اصطلاحی است که به طور جمعی به کسانی که در ایجاد تحولات شهر شیکاگو سهیم بودند گفته می شود که بیش از همیشه بین سالهای ۱۸۸۳ تا ۱۸۹۳ رشد یافت و قدرت گرفت. در این زمان شیکاگو مرکز خطوط راه آهن و ارتباط بین شرق و غرب آمریکا بود، همچنین مرکز تجاری مهمی به شمار می آمد و از سال ۱۸۸۵ میلادی فعالیت های شدید اقتصادی و به تبع آن اجرای ساختمان های تجاری و اداری آغاز شده بود که با توجه به آتش سوزی سال ۱۸۷۱ و از بین رفتن بیشتر قسمت های این شهر، زمینه برای تحولات جدید آماده بود. در این زمان در شیکاگو تعدادی مهندسان سازه و معمار جوان وجود داشتند که عمدتاً تحصیل کرده اروپا و شهرهای شرق آمریکا همچون بوستون و نیویورک بودند. اولین مهندس مطرح در این مکتب ویلیام لی برون جنی، تحصیل کرده مدرسه هنر و تولیدات در فرانسه بود. وی به عنوان مهندس سازه، دفتر مهندسی و معماری خود را در سال ۱۸۶۸ در شیکاگو تأسیس کرد. او در سال ۱۸۶۹ کتابی به نام اصول و عمل در معماری «principal and practices in architecture» به رشته تحریر در آورد.
روشهای طراحی، اجرایی و اصول نظری معماران شیکاگو به نام مکتب معماری شیکاگو شهرت یافت و می توان آن را منشور اولیه معماری مدرن محسوب کرد.
۱. استفاده از اسکلت فولادی برای ساختار کل بنا
۲. نمایش ساختار بنا در نمای ساختمان
۳. عدم تقلید از سبک های گذشته
۴. استفاده بسیار اندک از تزئینات
۵. استفاده از پنجره های عریض که کل دهانه بین ستون ها را می پوشاند.
اهمیت مکتب معماری شیکاگو به جهات بسیار است. شاگردان برای نخستین بار امکانات تازهٔ فنی را به صورتی زیبا در ساختمان هائی بکار بردند که استفاده از آن جزئی از زندگی روزمرهٔ شهر بود. آنها تنها چند ساختمان جداگانه بی ارتباط با یکدیگر نساختند؛ بلکه تمام قسمت تجاری شهر شیکاگو به همت آنان به معماری نو رونق گرفت. کار آنان به شهر بزرگ شیکاگو، سیمایی تازه داد.
• ساختمان اول لایتر, 1879
• ساختمان مونتاک, 1882–1883
• ساختمان روکری, 1886
• ساختمان اودیتوریوم, 1889
• ساختمان دوم لایتر, 1891
• ساختمان لودینگتون, 1891 - 1892
• ساختمان مونانوک, 1891–1893
• ساختمان ریلیانس, 1890 - 1895
• ساختمان مارکت, 1895
• ساختمان فیشر, 1895 - 1896
• ساختمان گروه گیج, 1898
• مرکز سالیوان, 1899
• ساختمان هی. ورث, 1904
• ساختمان شیکاگو, 1904–1905
• ساختمان بروکس, 1910
• ساختمان هیسن ( ترانسپورتیشن ) , 1910 - 1911
wiki: مکتب معماری شیکاگو