مکتب تاریخی

[ویکی فقه] استفاده از تاریخ در بررسی ها و مطالعات اجتماعی و اقتصادی را مکتب تاریخی گویند. پیشگامان این مکتب بسیارند که از جمله ایشان در زمینه اقتصاد، می توان آدام مولر، سیسموندی، سن سیمون، آگوست کنت و فردریک لیست را نام برد. این مکتب در قرن ۱۹ به ویژه در آلمان ظهور پیدا کرد. بنیان گذار مکتب تاریخی در آلمان ویلهم روشر مؤلف دوره مختصر علم اقتصاد براساس روش تاریخی و اصول علم اقتصاد به شمار می رود.
مکتب تاریخی با نوشته هایی از ویلهم روشر (Wilhelm. Roscher) و فردریک لیست (Friedrich List) در دهه ۱۸۴۰ آغاز گردید و با مرگ اشمولر (Schmoller) در سال ۱۹۱۷ پایان یافت. مبنای عقاید اقتصادی این مکتب با مکتب رومانتیک گرایی مرتبط است؛ که به نقد فلسفه عصر روشنگری پرداخته است. نهضت رومانتیک گرایی به طور کلی، حرکتی عمومی علیه اندیشه های عقل گرایی و روشنگری قرون ۱۷ و ۱۸ شمرده می شود. بر مبنای این دیدگاه، اقتصاد، درجاتی از ابعاد ملی گرایی را دربرمی گیرد. این دیدگاه، اهمیت ارزش های فرهنگی را در زندگی اقتصادی مورد توجه قرار می دهد، و تلاش می کند که رابطه بین یک سری فعالیت های فکری و رشد نیروهای مولّد را توضیح دهد.
دادگر، یدالله، تاریخ تحولات اندیشه های اقتصادی، قم، انتشارات دانشگاه مفید، ۱۳۸۳، چاپ اول، ص۲۹۲.
اصولی را که مکتب تاریخی بر آن ها استوار بوده، به شرح زیر است:
← روش تکاملی
این مکتب از سال ۱۸۴۰ تا ۱۸۷۰ به مدت ۳۰ سال گسترش پیدا کرد، واکنشی در برابر مکتب کلاسیک بود و اصول عمده آن را مورد انتقاد قرار دادند. مهمترین بنیان گذاران این مکتب فریدریک لیست، ویلهلم روشر و هیلد براند هستند.
← انتقادات به مبانی کلاسیک ها
...