مکانیسم دادگاه های بین المللی جنایی، که از آن به عنوان IRMCT یا مکانیسم نیز یاد می شود، یک دادگاه بین المللی است که در سال ۲۰۱۰ توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد تأسیس شد تا عملکردهای باقی مانده از دادگاه کیفری بین المللی برای یوگسلاوی سابق ( ICTY ) و دادگاه بین المللی کیفری برای رواندا را انجام دهد.
در اوایل دهه ۱۹۹۰، شورای امنیت سازمان ملل متحد دو دادگاه کیفری تأسیس کرد که هدف آنها تحقیق و پیگرد قانونی برای افراد مسئول جنایات جنگ، جنایات علیه بشریت و نسل کشی بود. اولین دادگاه این دادگاه بین المللی کیفری یوگسلاوی سابق ( ICTY ) بود که در سال ۱۹۹۳ برای بررسی جنایات انجام شده در طول جنگ های یوگسلاوی تأسیس شد. دادگاه دوم، دادگاه بین المللی کیفری برای رواندا ( ICTR ) ، سال بعد برای رسیدگی به جنایاتی که در طول نسل کشی رواندا انجام شد، تأسیس شد. اگرچه هر دو دادگاه به طور قابل ملاحظه ای تمام احکام خود را به اتمام رسانده اند، اما عملکردهای باقی مانده ای وجود دارد که سالها دیگر انجام خواهد شد. به عنوان مثال، محاکمه های بعدی ممکن است به محض دستگیری فراری های ICTR برگزار شود، افراد محکوم ممکن است هنوز هم برای آزادی زودهنگام درخواست کنند، ممکن است دستور محافظ برای شاهدان اصلاح شود و بایگانی هایی که حاوی اسناد محرمانه هستند باید محافظت شوند. به منظور نظارت بر عملکردهای باقی مانده ICTY و ICTR به شیوه ای کارآمد، شورای امنیت قطعنامه ۱۹۶۶ را در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۰ تصویب کرد، که این سازوکار را ایجاد کرد.
در قطعنامه ۱۹۶۶، شورای امنیت تصمیم گرفت که «مکانیسم باید صلاحیت، تعهدات و کارکردهای اساسی ICTY و ICTR را ادامه دهد. » شورای امنیت پیش بینی کرد که این مکانیسم «یک ساختار کوچک، موقت و کارآمد است که عملکرد و اندازه آن با گذشت زمان کاهش می یابد». این مکانیسم تا زمان تصمیم گیری در شورای امنیت، به فعالیت خود ادامه خواهد داد، با این وجود این موضوع در یک بررسی دو ساله از سال ۲۰۱۶ آغاز خواهد شد. مکانیسم شامل دو شاخه است. یک شاخه عملکردهایی که از ICTR به جا مانده است را پوشش می دهد و در آروشا، تانزانیا واقع شده است. این فعالیت در تاریخ ۱ ژوئیه ۲۰۱۲ آغاز شد. شعبه دیگر در لاهه، هلند واقع شده و از ۱ ژوئیه ۲۰۱۳ شروع به کار کرد. در دوره اولیه کار مکانیسم، همپوشانی موقت با ICTR و ICTY اتفاق افتاد زیرا این مؤسسات کارهای برجسته را درمورد هرگونه محاکمه یا مراحل تجدیدنظر که از تاریخ شروع شعبات مربوط مکانیزم در انتظار هستند، انجام می دهند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اوایل دهه ۱۹۹۰، شورای امنیت سازمان ملل متحد دو دادگاه کیفری تأسیس کرد که هدف آنها تحقیق و پیگرد قانونی برای افراد مسئول جنایات جنگ، جنایات علیه بشریت و نسل کشی بود. اولین دادگاه این دادگاه بین المللی کیفری یوگسلاوی سابق ( ICTY ) بود که در سال ۱۹۹۳ برای بررسی جنایات انجام شده در طول جنگ های یوگسلاوی تأسیس شد. دادگاه دوم، دادگاه بین المللی کیفری برای رواندا ( ICTR ) ، سال بعد برای رسیدگی به جنایاتی که در طول نسل کشی رواندا انجام شد، تأسیس شد. اگرچه هر دو دادگاه به طور قابل ملاحظه ای تمام احکام خود را به اتمام رسانده اند، اما عملکردهای باقی مانده ای وجود دارد که سالها دیگر انجام خواهد شد. به عنوان مثال، محاکمه های بعدی ممکن است به محض دستگیری فراری های ICTR برگزار شود، افراد محکوم ممکن است هنوز هم برای آزادی زودهنگام درخواست کنند، ممکن است دستور محافظ برای شاهدان اصلاح شود و بایگانی هایی که حاوی اسناد محرمانه هستند باید محافظت شوند. به منظور نظارت بر عملکردهای باقی مانده ICTY و ICTR به شیوه ای کارآمد، شورای امنیت قطعنامه ۱۹۶۶ را در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۰ تصویب کرد، که این سازوکار را ایجاد کرد.
در قطعنامه ۱۹۶۶، شورای امنیت تصمیم گرفت که «مکانیسم باید صلاحیت، تعهدات و کارکردهای اساسی ICTY و ICTR را ادامه دهد. » شورای امنیت پیش بینی کرد که این مکانیسم «یک ساختار کوچک، موقت و کارآمد است که عملکرد و اندازه آن با گذشت زمان کاهش می یابد». این مکانیسم تا زمان تصمیم گیری در شورای امنیت، به فعالیت خود ادامه خواهد داد، با این وجود این موضوع در یک بررسی دو ساله از سال ۲۰۱۶ آغاز خواهد شد. مکانیسم شامل دو شاخه است. یک شاخه عملکردهایی که از ICTR به جا مانده است را پوشش می دهد و در آروشا، تانزانیا واقع شده است. این فعالیت در تاریخ ۱ ژوئیه ۲۰۱۲ آغاز شد. شعبه دیگر در لاهه، هلند واقع شده و از ۱ ژوئیه ۲۰۱۳ شروع به کار کرد. در دوره اولیه کار مکانیسم، همپوشانی موقت با ICTR و ICTY اتفاق افتاد زیرا این مؤسسات کارهای برجسته را درمورد هرگونه محاکمه یا مراحل تجدیدنظر که از تاریخ شروع شعبات مربوط مکانیزم در انتظار هستند، انجام می دهند.
