مکال

لغت نامه دهخدا

مکال. [ م َ ] ( ع مص ) پیمودن پیمانه. ( تاج المصادر بیهقی ). پیمودن و سنجیدن. ( آنندراج ). کَیل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). و رجوع به کیل شود.

مکال. [ م ُ ] ( ع اِ ) پیه و گویند ما بها مکال ؛ ای شحم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

واژه نامه بختیاریکا

نکار؛ غیر قابل کشت

پیشنهاد کاربران

درگویش زبان بختیاری واژه مَکال= یعنی زمینی که بذری درآن کشت نشده است. ریشه واژه از کالیدن، یا کاشتن است که حرف ( م ) آن را نفی میکند. مانند، مَکُن ( نکن ) ، مَرو، ( نرو ) ، مَخواه ( نخواه )

بپرس