مکاء

لغت نامه دهخدا

مکاء. [ م ُک ْ کا ] ( ع اِ ) شبان فریب و آن مرغی است. ( دهار ). شبان فریب. ( زمخشری ). مرغی است. ج ، مکاکی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مرغی کوچک که در باغها می خواند. ( ناظم الاطباء ). پرنده ای است سفید که در حجاز باشد و بسیار بانگ زند، و آن مأخوذ از مُکاء است. ( از اقرب الموارد ).
مکاء. [ م ُ ] ( ع مص ) شخولیدن یعنی بانگی که از میان دو لب آیدچون آواز سرنای. مَکْوْ. ( ترجمان القرآن ): مکامکواًو مکاء؛ شخولید به دهن و بانگ کرد و انگشتان را به هم در کرده دمید تا آوازی برآید، منه قوله تعالی : و ماکان صلاتهم عند البیت الا مکاء و تصدیة . ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). بانگ کردن. صفیر برآوردن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). || تیز دادن و گویند این وقتی باشد که برهنه و وابود یا خاص است مر ستور را. ( از منتهی الارب ): مکت الاست ؛ تیز داد و این را در وقتی گویند که مکشوف و مفتوح باشد و یا مخصوص است به ستور. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
مکاء. [ م ُ ] ( ع اِ ) صفیر و سوت. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به ماده قبل معنی اول شود.
مکاء. [ م َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان کلاردشت شهرستان نوشهر است که 325 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ، ج 3 ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی مُکَاءً: سوت - سوت زدن
ریشه کلمه:
مکو (۱ بار)

(به ضم میم) صفیر زدن «مَکا یَمْکُو مُکاءّ: صَفَرَبِفیهِ» . نماز و عبادت مشرکان در کنار کعبه جز صفیرزدن و کف زدن نبود. از ابن عباس نقل است که قریش عریان و کف زنان و صفیرزنان کعبه را طواف می‏کردند. ظاهرا مراد آن است که صفیر و کف زدن را به جای نماز گرفته بودند. این کلمه یکبار بیشتر در کلام الله نیامده است.
wikialkb: مُکَاء

پیشنهاد کاربران

بپرس