مَکْ داوئِل، اِدْوارْد (۱۸۶۰ـ۱۹۰۸)(MacDowell, Edward)
مَکْ داوئِل، اِدْوارْد
آهنگ ساز رُمانتیک امریکایی. موسیقی او اساساً اروپایی ـ رُمانتیک است، اما در آثاری همچون سوییت سرخ پوستی(۱۸۹۵) از عناصر ساختاری ملی گرایانۀ امریکایی نیز بهره گرفته است. بهترین آثار او قطعه های پیانوی کوتاه و تغزلی اش است که نمونه ای از آن ها عبارت اند از «به یک گل سرخ وحشی» از مجموعۀ طرح های سرزمین جنگلی(۱۸۹۶). از محبوب ترین آهنگ سازان امریکایی دوران خود برشمرده می شد، و در آثار بلند پروازانه ای همچون کنسرتوی پیانو شمارۀ ۲ (۱۸۸۹)، و در قطعه های خانگی برای پیانو موفق بود. مک داوئل در نیویورک به دنیا آمد. پس از فراگیری پیانو در خانه، در ۱۸۷۶ به کنسرواتوار پاریسرفت و در آن جا به تحصیل پیانو زیرنظر مارمونتِلو فراگیری موسیقی نظری از ساوارپرداخت. پس از آن در ۱۸۷۸ با لوئیس اِلِرتدر ویسبادنکار کرد و سال بعد وارد کنسرواتوار فرانکفورتشد و از رافآهنگ سازی آموخت. در ۱۸۸۱ استاد پیانوی کنسرواتوار دارمشتاتشد و در ۱۸۸۲ به دعوت لیستنخستین کنسرتوی پیانوی خود را در زوریخ اجرا کرد. در ۱۸۸۸ پس از بازگشت به امریکا در بوستون، ماساچوست، اقامت و کار کرد و بعد سرپرستی بخش موسیقی دانشگاه کلمبیا را برعهده گرفت (۱۸۹۶ـ۱۹۰۴)، و دانشگاه پرینستوننیز یک دکترای افتخاری در موسیقی به او اعطا کرد. در ۱۹۰۴ علایم بیماری روانی در او بروز کرد و با صدماتی که به بار آورد بالاخره مرگ او را موجب شد. بیوۀ او در مزرعه شان در پیتسبورگ، نیوهمپشر، جمعیت مک داوئلرا بنیاد گذاشت تا اقامتگاهی تابستانی برای هنرمندان عرصه های گوناگون باشد. ازجمله آثار اوست: ارکستری پوئم سمفونیک های هملت و اوفیلیا(از روی شکسپیر، ۱۸۸۵)، لانسلوت و اِلِین، لامیا(از روی کیتس، ۱۸۸۹). پیانو ۲۶ اپوس از آثار مخصوص تک نوازی پیانو، شامل چهار سونات، دو سوییت مدرن، ۲۴ اتود، قطعه های دریایی، حکایت های کنار آتش، مناظر نیوانگلند، همچنین دو کتاب تمرین های تکنیکی.
مَکْ داوئِل، اِدْوارْد
آهنگ ساز رُمانتیک امریکایی. موسیقی او اساساً اروپایی ـ رُمانتیک است، اما در آثاری همچون سوییت سرخ پوستی(۱۸۹۵) از عناصر ساختاری ملی گرایانۀ امریکایی نیز بهره گرفته است. بهترین آثار او قطعه های پیانوی کوتاه و تغزلی اش است که نمونه ای از آن ها عبارت اند از «به یک گل سرخ وحشی» از مجموعۀ طرح های سرزمین جنگلی(۱۸۹۶). از محبوب ترین آهنگ سازان امریکایی دوران خود برشمرده می شد، و در آثار بلند پروازانه ای همچون کنسرتوی پیانو شمارۀ ۲ (۱۸۸۹)، و در قطعه های خانگی برای پیانو موفق بود. مک داوئل در نیویورک به دنیا آمد. پس از فراگیری پیانو در خانه، در ۱۸۷۶ به کنسرواتوار پاریسرفت و در آن جا به تحصیل پیانو زیرنظر مارمونتِلو فراگیری موسیقی نظری از ساوارپرداخت. پس از آن در ۱۸۷۸ با لوئیس اِلِرتدر ویسبادنکار کرد و سال بعد وارد کنسرواتوار فرانکفورتشد و از رافآهنگ سازی آموخت. در ۱۸۸۱ استاد پیانوی کنسرواتوار دارمشتاتشد و در ۱۸۸۲ به دعوت لیستنخستین کنسرتوی پیانوی خود را در زوریخ اجرا کرد. در ۱۸۸۸ پس از بازگشت به امریکا در بوستون، ماساچوست، اقامت و کار کرد و بعد سرپرستی بخش موسیقی دانشگاه کلمبیا را برعهده گرفت (۱۸۹۶ـ۱۹۰۴)، و دانشگاه پرینستوننیز یک دکترای افتخاری در موسیقی به او اعطا کرد. در ۱۹۰۴ علایم بیماری روانی در او بروز کرد و با صدماتی که به بار آورد بالاخره مرگ او را موجب شد. بیوۀ او در مزرعه شان در پیتسبورگ، نیوهمپشر، جمعیت مک داوئلرا بنیاد گذاشت تا اقامتگاهی تابستانی برای هنرمندان عرصه های گوناگون باشد. ازجمله آثار اوست: ارکستری پوئم سمفونیک های هملت و اوفیلیا(از روی شکسپیر، ۱۸۸۵)، لانسلوت و اِلِین، لامیا(از روی کیتس، ۱۸۸۹). پیانو ۲۶ اپوس از آثار مخصوص تک نوازی پیانو، شامل چهار سونات، دو سوییت مدرن، ۲۴ اتود، قطعه های دریایی، حکایت های کنار آتش، مناظر نیوانگلند، همچنین دو کتاب تمرین های تکنیکی.
wikijoo: مک_داویل،_ادوارد_(۱۸۶۰ـ۱۹۰۸)