مویرای ( به یونانی: Μοῖραι ) در اساطیر یونانی، سه الههٔ سرنوشت هستند.
دختران زئوس و تمیس بودند و به ترتیب آتروپوس ( گریزناپذیر ) خواهر بزرگ، لاخسیس ( قرعه ) و کلوتو ( بافنده ) نامیده می شدند. آن ها در اساطیر روم باستان به ترتیب با مورتا، دسیما و نونا قابل قیاس هستند. [ ۱] مویرای الهه های سرنوشت بودند که برای تقدیر اجتناب ناپذیر همهٔ انسان ها و موجودات زنده از بدو تولد تا لحظهٔ مرگ تصمیم می گرفتند.
کلوتو ریسمانی می ریسید. دیگری که نامش لاخسیس بود تا آن اندازه که دلش می خواست آن را می کشید و دراز می کرد. سومی یعنی آتروپوس یک جای ریسمان را می برید. آن ریسمان را زندگی آدمیزاد می پنداشتند. سه ایزدبانوی سرنوشت مقرر می داشتند که هر کس چه وقت به دنیا بیاید، چه اندازه زیست کنند، و چه وقت بمیرد. به گفته اساطیر یونانی حتی رئیس و شاه خدایان هم نمی توانست کاری کنند که ایزدبانوان سرنوشت تصمیم خود را عوض کنند. [ ۲]
هیچ کس به درستی نمی داند مویرای ها به چه میزان قدرت داشتند، اما آن ها اغلب از دستورهای زئوس و دیگر ایزدان نافرمانی می کردند. با وجود اینکه دیگر ایزدان قادر متعال و نامیرا بودند، حتی همسر زئوس، هرا نیز دلیلی برای هراس از آن ها داشت. در اساطیر رومی مطابق با فاتا هستند. [ ۳] آن ها اغلب به شکل عجوزه هایی زشت، سرد و بی روح تصویر می شدند.
وضعیت پدر و مادر الهه های سرنوشت به مانند معمایی می باشد. آن ها ایزدبانوانی بسیار حائز اهمیت بودند اما هنوز به طور دقیق مشخص نیست که پدر و مادر آن ها کیست. بر طبق تبارنامهٔ خدایان شاعر یونانی هزیود، سه خواهر، دختران اربوس ( تاریکی ) و نوکس ( شب ) بودند. روایات دیگر آن ها را دختران پادشاه ایزدان زئوس و ایزدبانوی عدالت تمیس می پندارند. اگرچه برخی روایات آنانکی ( ضرورت ) تجسم شخصیت سرنوشت، را به عنوان مادرشان ذکر کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدختران زئوس و تمیس بودند و به ترتیب آتروپوس ( گریزناپذیر ) خواهر بزرگ، لاخسیس ( قرعه ) و کلوتو ( بافنده ) نامیده می شدند. آن ها در اساطیر روم باستان به ترتیب با مورتا، دسیما و نونا قابل قیاس هستند. [ ۱] مویرای الهه های سرنوشت بودند که برای تقدیر اجتناب ناپذیر همهٔ انسان ها و موجودات زنده از بدو تولد تا لحظهٔ مرگ تصمیم می گرفتند.
کلوتو ریسمانی می ریسید. دیگری که نامش لاخسیس بود تا آن اندازه که دلش می خواست آن را می کشید و دراز می کرد. سومی یعنی آتروپوس یک جای ریسمان را می برید. آن ریسمان را زندگی آدمیزاد می پنداشتند. سه ایزدبانوی سرنوشت مقرر می داشتند که هر کس چه وقت به دنیا بیاید، چه اندازه زیست کنند، و چه وقت بمیرد. به گفته اساطیر یونانی حتی رئیس و شاه خدایان هم نمی توانست کاری کنند که ایزدبانوان سرنوشت تصمیم خود را عوض کنند. [ ۲]
هیچ کس به درستی نمی داند مویرای ها به چه میزان قدرت داشتند، اما آن ها اغلب از دستورهای زئوس و دیگر ایزدان نافرمانی می کردند. با وجود اینکه دیگر ایزدان قادر متعال و نامیرا بودند، حتی همسر زئوس، هرا نیز دلیلی برای هراس از آن ها داشت. در اساطیر رومی مطابق با فاتا هستند. [ ۳] آن ها اغلب به شکل عجوزه هایی زشت، سرد و بی روح تصویر می شدند.
وضعیت پدر و مادر الهه های سرنوشت به مانند معمایی می باشد. آن ها ایزدبانوانی بسیار حائز اهمیت بودند اما هنوز به طور دقیق مشخص نیست که پدر و مادر آن ها کیست. بر طبق تبارنامهٔ خدایان شاعر یونانی هزیود، سه خواهر، دختران اربوس ( تاریکی ) و نوکس ( شب ) بودند. روایات دیگر آن ها را دختران پادشاه ایزدان زئوس و ایزدبانوی عدالت تمیس می پندارند. اگرچه برخی روایات آنانکی ( ضرورت ) تجسم شخصیت سرنوشت، را به عنوان مادرشان ذکر کردند.
wiki: مویرای