موی میان. ( ص مرکب ) کسی که کمری سخت باریک دارد.کمرباریک. میان باریک. ( یادداشت مؤلف ) : در عشق تو شد موی زبانم به گزاف کآن موی میان ز غم دلم کرد معاف.خاقانی.
