موی بین. ( نف مرکب ) که موی را ببیند. که چشمی تیزبین داشته باشد و موی را ببیند و تشخیص دهد. ( از یادداشت مؤلف ). || باریک بین. تیزبین. ( از یادداشت مؤلف ) : سنانش از موی باریکی سترده ز چشم موی بینان موی برده.
نظامی.
فرهنگ فارسی
که موی را ببیند ٠ که چشمی تیزبین داشته باشد و موی را ببیند و تشخیص دهد ٠
