موکب روان

لغت نامه دهخدا

موکب روان. [ م َ / مُو ک ِ رُ ] ( اِ مرکب ) عبارت است از حشم و خدم که همراه موکب باشند. ( آنندراج ). ج ِ موکب رو. سواران یا پیادگان که همراه سلطان یا فرمانروا باشند :
به هارونیش خضر و موسی دوان
مسیحا چه گویم ز موکب روان.
نظامی.
چو در موکب قلب دارا رسید
زموکب روان هیچ کس را ندید.
نظامی.
و رجوع به موکب و موکب رو شود.

فرهنگ فارسی

عبارت است از حشم و خدم که همراه موکب باشند ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس