مؤق

مؤق. [ م ُءْق ْ ] ( ع اِ ) کنج چشم متصل به بینی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). گوشه چشم از سوی بینی. ج ، آماق. ( مهذب الاسماء ). آن کنار چشم که متصل به بینی باشد و کناری را که متصل به صدغ است لحاظ گویند. ( ناظم الاطباء ). دنباله چشم و در آن لغات است : موق. مأق. مؤقی. ماقی. ماق. مؤقی. مَاءْقی ̍. امق. مقیة. ج ، آماق ، مواق. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). || پیش چشم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || زمینی که کرانه آن پست باشد. ج ، آماق. ( ناظم الاطباء ). زمین پست کرانه ها. ج ، آماق. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

مؤق. [ م ُءْق ْ ] ( ع مص ) مؤوق. گول گردیدن. ( ناظم الاطباء ). موق. رجوع به مؤوق و موق شود. || مردن و هلاک گردیدن. ( ناظم الاطباء ). موق. ( آنندراج ).

مؤق. [ ] ( اِخ )نام ستاره ای در امراءةالمسلسله. ( یادداشت مؤلف ).

موق. [ م َ ] ( ع مص ) ارزان آمدن بیع. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). ارزان شدن آخریان. ( از دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ). || مردن و هلاک گشتن. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). مؤق. مؤوق. مواقة. || گول گردیدن. ( منتهی الارب ). مؤق. مؤوق.

موق. ( ع مص ) مَوق. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). گول گردیدن. ( آنندراج ). احمق شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( المصادر زوزنی ). || مردن. ( منتهی الارب ). رجوع به مَوق شود. || ( اِمص ) گولی. || بیهوشی. || کندی ذهن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

موق. ( ع اِ ) مورچه پردار. || غبار. || کنج چشم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). گوشه چشم به طرف بینی. ( غیاث ). دنباله چشم. || موزه درشت که بر موزه دیگر پوشند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

موق. ( معرب ، اِ ) سر موزه ، معرب است. ( از آنندراج ) ( منتهی الارب ). صندل پیش بند. ج ، امواق. ( از مهذب الاسماء ). معرب موزه یا موکه ، گالش. گتر. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). ج ، امواق. ( دهار ) ( آنندراج ). معرب موزه ٔفارسی است مانند موزج. ( از المعرب جوالیقی ص 311 ).

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی

پیشنهاد کاربران

بپرس