مونتگومری بلیر ( Montgomery Blair ) ( زادهٔ ۱۰ مه، ۱۸۱۳ – درگذشتهٔ ۲۷ ژوئیه، ۱۸۸۳ ) ، سیاستمدار آمریکایی و حقوقدان از مریلند بود. او در اداره لینکلن به عنوان مدیرکل پُست از سال ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۴ در جریان جنگ داخلی خدمت کرد. او پسر فرانسیس پریستون بلیر و برادر بزرگ فرانسیس پرستون بلیر جونیور و پسر عمو بی. گرتز براون بود.
... [مشاهده متن کامل]
بلیر در شهرستان فرانکلین، کنتاکی، مکانی در پایتخت ایالتی فرانکفورت متولد گردید. پدرش آقای فرانسیس پریستون بلیر سردبیر واشینگتن گلوب و شخصیت مشهور حزب دموکرات در عصر جکسونی بود. او به عنوان یک پسر، مونتگومری «اغلب به حرف های پدرش و اندرو جکسون گوش می داد».
بلیر در سال ۱۸۳۵ میلادی از آکادمی نظامی ایالات متحده فارغ گردید، اما بعد از یکسال خدمت در جنگ سمینول، او ارتش را ترک کرد و به تحصیل پرداخت، در سال ۱۸۳۹ به وکالت آغاز نمود.
درسال ۱۸۳۶ بلیر بعد از یکسال خدمت، ارتش را ترک کرد ( که در این مدت او در جنگ سیمنول شرکت کرد ) با کارولین ربکا بکنر از اهالی ویرجینیا ازدواج نمود و تحصیلاتش را در رشته حقوق در دانشگاه ترانسیلوانیا در لسینگتون، کنتاکی آغاز کرد. بلیر در وکالت در سال ۱۸۳۹ در سنت لوئیس، میزوری آغاز کرد و به عنوان وکیل ناحیهٔ ایالات متحده مشغول به کار شد. پس از مرگ خانم اولش کارولینا در سال ۱۸۴۴ او با ماری الیزابت دختر لیویُ ودبوری ازدواج کرد.
پس از خدمت به عنوان وکیل ناحیهٔ ایالات متحده ( ۱۸۳۹–۱۸۴۳ ) سپس به عنوان قاضی دادگاه دعاوی عوام ( ۱۸۴۳–۱۸۴۹ ) خدمت کرد، بلیر به مریلند در سال ۱۸۵۲ نقل مکان کرد و اساساً خود را وقف کار وکالت در دادگاه عالی ایالات متحده کرد. او دادستان ایالات متحده در دادگاه دعاوی در بین سال های ( ۱۸۵۵–۱۸۵۸ ) و همچنین با جورج تی. کرتیس به عنوان مشاور مدعیان پرونده سال ۱۸۵۷ دیرید اسکات وی. سندفورد، همکار بود.
بلیرها مانند بسیاری از دموکرات های ملی گرا، اما خلاف انتظار برای سیاست مداران از ایالت های سرحدی او حزب دموکرات را در پی لایحهٔ کانزاس - نبراسکا ترک کرده بودند و در میان رهبران مؤسس حزب جمهوری خواه جدید بوده است. چهار سال بعد از تغییر احزاب سیاسی، رئیس جمهور بوکانان، بلیر را از پُست وکیل دادگستری ایالات متحده در دادگاه دعاوی در سال ۱۸۵۸ برکنار کرد. بعد از انتخابات لینکلن، بلیر را در کابینه خود به عنوان مدیرکل پُست در ۱۸۶۱ تعین کرد. لینکلن از بلیر که از اتخاذ موضع قاطع با ایالت های جنوبی طرفداری می کرد، انتظار داشت تا در تعادل مسالمت آمیزتر اعضای کابینه اش او را کمک کند. بلیر در زمان خدمتش به عنوان مدیر کل پُست نرخ ثابت را برای هزینه پُست و تحویل دهی رایگان در شهرها وضع کرد. بلیر همچنین فروش حواله پولی را با ادارات پُستی برای هزینه پُست ارز و به منظور کاهش سرقت ها توسط ادارات پُستی، آغاز کرد. او همچنان خواستار اولین کنفرانس پُستی شد که در سال ۱۸۶۳ در پاریس برگزار گردید. روندی را آغاز کرد که منجر به اتحادیه جهانی پُست شد.
... [مشاهده متن کامل]
بلیر در شهرستان فرانکلین، کنتاکی، مکانی در پایتخت ایالتی فرانکفورت متولد گردید. پدرش آقای فرانسیس پریستون بلیر سردبیر واشینگتن گلوب و شخصیت مشهور حزب دموکرات در عصر جکسونی بود. او به عنوان یک پسر، مونتگومری «اغلب به حرف های پدرش و اندرو جکسون گوش می داد».
بلیر در سال ۱۸۳۵ میلادی از آکادمی نظامی ایالات متحده فارغ گردید، اما بعد از یکسال خدمت در جنگ سمینول، او ارتش را ترک کرد و به تحصیل پرداخت، در سال ۱۸۳۹ به وکالت آغاز نمود.
درسال ۱۸۳۶ بلیر بعد از یکسال خدمت، ارتش را ترک کرد ( که در این مدت او در جنگ سیمنول شرکت کرد ) با کارولین ربکا بکنر از اهالی ویرجینیا ازدواج نمود و تحصیلاتش را در رشته حقوق در دانشگاه ترانسیلوانیا در لسینگتون، کنتاکی آغاز کرد. بلیر در وکالت در سال ۱۸۳۹ در سنت لوئیس، میزوری آغاز کرد و به عنوان وکیل ناحیهٔ ایالات متحده مشغول به کار شد. پس از مرگ خانم اولش کارولینا در سال ۱۸۴۴ او با ماری الیزابت دختر لیویُ ودبوری ازدواج کرد.
پس از خدمت به عنوان وکیل ناحیهٔ ایالات متحده ( ۱۸۳۹–۱۸۴۳ ) سپس به عنوان قاضی دادگاه دعاوی عوام ( ۱۸۴۳–۱۸۴۹ ) خدمت کرد، بلیر به مریلند در سال ۱۸۵۲ نقل مکان کرد و اساساً خود را وقف کار وکالت در دادگاه عالی ایالات متحده کرد. او دادستان ایالات متحده در دادگاه دعاوی در بین سال های ( ۱۸۵۵–۱۸۵۸ ) و همچنین با جورج تی. کرتیس به عنوان مشاور مدعیان پرونده سال ۱۸۵۷ دیرید اسکات وی. سندفورد، همکار بود.
بلیرها مانند بسیاری از دموکرات های ملی گرا، اما خلاف انتظار برای سیاست مداران از ایالت های سرحدی او حزب دموکرات را در پی لایحهٔ کانزاس - نبراسکا ترک کرده بودند و در میان رهبران مؤسس حزب جمهوری خواه جدید بوده است. چهار سال بعد از تغییر احزاب سیاسی، رئیس جمهور بوکانان، بلیر را از پُست وکیل دادگستری ایالات متحده در دادگاه دعاوی در سال ۱۸۵۸ برکنار کرد. بعد از انتخابات لینکلن، بلیر را در کابینه خود به عنوان مدیرکل پُست در ۱۸۶۱ تعین کرد. لینکلن از بلیر که از اتخاذ موضع قاطع با ایالت های جنوبی طرفداری می کرد، انتظار داشت تا در تعادل مسالمت آمیزتر اعضای کابینه اش او را کمک کند. بلیر در زمان خدمتش به عنوان مدیر کل پُست نرخ ثابت را برای هزینه پُست و تحویل دهی رایگان در شهرها وضع کرد. بلیر همچنین فروش حواله پولی را با ادارات پُستی برای هزینه پُست ارز و به منظور کاهش سرقت ها توسط ادارات پُستی، آغاز کرد. او همچنان خواستار اولین کنفرانس پُستی شد که در سال ۱۸۶۳ در پاریس برگزار گردید. روندی را آغاز کرد که منجر به اتحادیه جهانی پُست شد.
