موناد

دانشنامه عمومی

موناد (فلسفه). موناد ( انگلیسی: monad ) ، لایبنیتس این واژه را به جواهر بسیطی اطلاق کرده است که اشیاء از ترکیب آنها به وجود می آید. اساس این جواهر یگانه، آگاهی و ادراک است.
لفظ موناد ( مناد ) ( Monade ) ، اصلاً یک لفظ یونانی است، ( Monas ) , ( Monados ) و به معنی وحدت است. افلاطون آن را به مثال ( ایده ) اطلاق کرده است و بعضی افلاطونیان قرن دوازدهم میلادی آن را از این جهت که واحد و بسیط است، به خدا، اطلاق کرده اند.
موناد در فلسفه لایبنیتس عبارت است از جوهر فرد روحانی ای که حد وسط بین جواهر جسمانی و صور عقلی است. جوهر بسیط مونادها از آگاهی برخوردارند و جامع بین وحدت و کثرت هستند. از ویژگی های موناد حالات شعور و حیات و فاعلیت است. فاعلیت موناد دارای دو جنبه داخلی و خارجی است. اشتها از لحاظ خارجی همان نیروی طبیعی است و از لحاظ داخلی، اراده است. [ ۱]
«این مونادها ذرات حقیقی جهان هستند. » مناد گرایی نظریه کسی است که معتقد است جهان مرکب از مونادها است، یعنی مرکب از جوهرهای فردی که تابع یک اصل روحانی درونی وحدت آفرین است.
در نظر لایبنیتس موناد جوهر بسیطی است که اصلاً اجزاء ندارد. چیزی که اصلاً دارای اجزاء نباشد، بسیط مطلق نامیده می شود. موناد را می توان اصل نامادی نیرو دانست.
طبق تفسیر رئالیستی یا از منظر فلسفه طبیعت، موناد ها هر چند غیر مادی اند، ولی حاصل ترکیب آنها جهان عینی مادی خواهد بود و آنها را می توان اجزا یا عناصر این جهان دانست. کانت مایل است که مونادولوژی را به معنای مابعدالطبیعی یا ایده آلیستی تفسیر کند. [ ۲]
«هر چیزی که در حقیقت و ماهیتش بسیط باشد، اجزاء مقوم ندارد. »[ ۳]
جز موناد و ادراک های آن چیزی وجود ندارد، و در نتیجه اشیاء فقط تصورات است، اما اصالت تصور مطلق نیست، برای این که افزون بر صور، جوهرهای روحی هست که پایه و دسته کننده مونادها است، پس آن را مذهب اصالت روحی باید خواند. [ ۴]
عکس موناد (فلسفه)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:مونادولوژی

پیشنهاد کاربران

لایب نیتس جواهر را موناد نامید، و انها را واحدهای نیروهای روانی تعریف کرد. اما مادی نیستند.
"لایبنیتس" در "مونادولوژی" دربارۀ واژه‎ای به نام "موناد" بحث می‎کند. موناد در واقع همان "جوهر" است اما ویژگیهایی که او برای موناد در نظر می‎گیرد متفاوت از ویژگیهایی است که دیگر فلاسفه به مفهوم جوهر نسبت
...
[مشاهده متن کامل]
می‎دهند. موناد واحدی است منفرد و بخش‎ناپذیر، بسیط است و اجزایی ندارد. مونادها بی‎نهایت هستند و مکانی را اشغال نمی‎کنند. بُعد یا امتداد ندارند و در واقع روحانی هستند. اجزای سازندۀ عالم از مونادها تشکیل شده است. در مواقع آن‎ها نقطه‎های فلسفی هستند و چون بُعد و امتداد ندارند بنابراین روحانی به حساب می‎آیند. خداوند موناد است، همانطور که نفس هر انسان هم موناد است.

بپرس