موم دلی

لغت نامه دهخدا

موم دلی. [ دِ ] ( حامص مرکب ) صفت و حالت موم دل. نرم دلی و رقت قلب. ( یادداشت مؤلف ). نرم دلی. ( آنندراج ) :
چنان ز عشق کم آزار گشته ام طالب
که شیشه موم دلی یاد گیرد از سنگم.
طالب آملی ( از آنندراج ).
و رجوع به موم دل شود.

فرهنگ فارسی

صفت و حالت موم دل .

پیشنهاد کاربران

بپرس