مولوی خیابان

دانشنامه آزاد فارسی

مولوی، خیابان
سر قبر آقا در خیابان مولوی، سال 1330
حد فاصل میدان گمرک (رازی کنونی) و میدان شاه (قیام کنونی) در تهران. در دورۀ ناصرالدین شاه قاجار با احداث مسجدی که اسماعیل بزاز بنا کرد شکل گرفت. مسجد و خیابان به نام او مشهور شدند. خیابان اسماعیل بزاز در دورۀ رضاشاه پهلوی امتداد و گسترش یافت و مولوی نامیده شد. تقاطع آن با خیابان ری به نام های سه راه اسماعیل بزاز، سه راه مولوی و میدان شاه شهرت داشت. در دورۀ ناصری در شمال خیابان، در نزدیکی دروازۀ حضرت عبدالعظیم، بازار دروازه یا بازار حضرتی بود که بعدها برچیده شد. خیابان اسماعیل بزاز دو گذر به نام های میرزا موسی و حمام خانم داشت. کوچۀ ارامنه و کلیسای ارامنه پشت خیابان اسماعیل بزاز بود. یکی از اولین مدرسه های دخترانه در اواخر دورۀ قاجار به همت شوکت الملوک جهانبانی در آن جا تأسیس شد. دومین برج ساعت شهر تهران، ساعت مشیرالسلطنه، بالای مسجدی به همین نام در کوچه بلورسازی مولوی غربی نزدیک دروازۀ قنات آباد بود. در ۱۳۰۷ش، سینما تمدن در آن خیابان دایر شد. اداره های تشکیلات امنیه (شهربانی) تهران و حمل و نقل دولتی که به فروش بلیت درشکه و کالسکه می پرداخت در آن جا بود. در دورۀ محمدرضاشاه در خیابان مولوی، زایشگاهی به نام فرح تأسیس شد. مولوی خیابانی بسیار طولانی است و علاوه بر ری، خیابان های سیروس (مصطفی خمینی)، امین السلطان (صاحب جمع)، خیام (در میدان اعدام یا محمدیه)، خانی آباد، شاهپور (وحدت اسلامی) ولی عصر و کارگر جنوبی را قطع می کند. خیابان صاحب جمع، مولوی را به میدان شوش متصل می کند. از انشعاب های مولوی خیابان تختی است. خانۀ حاج باقر از اماکن قدیمی و تاریخی خیابان مولوی است. امروزه خیابان مولوی از مراکز بزرگ فروش پارچه در تهران است.

پیشنهاد کاربران

بپرس