مولِر، داوید هاینریش فون (۱۸۴۶ـ۱۹۱۲)(Muller, David Heinrich von)
خاورشناس اتریشی. در دانشگاه های لایپزیگ و استراسبورگ درس خواند و در ۱۸۷۵ در رشتۀ زبان های سامی از دانشگاه وین دانشنامۀ دکتری گرفت. از ۱۸۸۵ استاد کرسی زبان های سامی و عربی در دانشگاه وین شد. سپس برای تحقیق در نسخه های خطی عربی به لندن، پاریس، و استانبول سفر کرد. در رأس گروهی از باستان شناسان در یمن و جزیرۀ سقطری به تحقیق پرداخت (۱۸۹۸ـ۱۸۹۹). عقیده داشت که اساس قوانین حضرت موسی (ع)، قوانین حمورابی است که حضرت ابراهیم (ع) از بابل به کنعان برده بود. از آثارش: شهرها و قصرهای عربستان جنوبی (۱۸۷۹ـ۱۸۸۱)؛ آثار تاریخی سبا (۱۸۸۳)؛ کتیبه های عربستان (۱۸۸۹)؛ زبان های مهری و سقطری (۱۹۰۲)؛ قوانین حمورابی (۱۹۰۳).
خاورشناس اتریشی. در دانشگاه های لایپزیگ و استراسبورگ درس خواند و در ۱۸۷۵ در رشتۀ زبان های سامی از دانشگاه وین دانشنامۀ دکتری گرفت. از ۱۸۸۵ استاد کرسی زبان های سامی و عربی در دانشگاه وین شد. سپس برای تحقیق در نسخه های خطی عربی به لندن، پاریس، و استانبول سفر کرد. در رأس گروهی از باستان شناسان در یمن و جزیرۀ سقطری به تحقیق پرداخت (۱۸۹۸ـ۱۸۹۹). عقیده داشت که اساس قوانین حضرت موسی (ع)، قوانین حمورابی است که حضرت ابراهیم (ع) از بابل به کنعان برده بود. از آثارش: شهرها و قصرهای عربستان جنوبی (۱۸۷۹ـ۱۸۸۱)؛ آثار تاریخی سبا (۱۸۸۳)؛ کتیبه های عربستان (۱۸۸۹)؛ زبان های مهری و سقطری (۱۹۰۲)؛ قوانین حمورابی (۱۹۰۳).
wikijoo: مولر،_داوید_هاینریش_فون_(۱۸۴۶ـ۱۹۱۲)