مولر الکساندر

دانشنامه آزاد فارسی

مولِر، الکساندر (۱۹۲۷)(Müller, Alexander)
مولِر، الکساندر
فیزیک دان سوئیسی. به سبب تحقیق در زمینۀ اَبَررسانندگی با دمای زیاد در مواد سرامیکی، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۸۷ دست یافت. کشف این مواد گام مهمی در زمینۀ کاربرد اَبَررســاناها در رایانه هــا، بالابری مغناطیســـی قطارها، و تولید و توزیع کارآمدتر برق بود. این جایزه مشترکاً به مولر و گئورگ بدنورتس اعطا شد. اَبَررسانندگی شارِش بی مقاومت جریان الکتریکی است که در دماهای بسیار کم، در فاصلۀ چند درجه تا صفر مطلق، در بسیاری از فلزات و ترکیب های فلزی دیده می شود. در ۱۹۸۶، مولر و بدنورتس نشان دادند که اکسیدهای سرامیکی لانتانم، باریوم، و مس در دماهای بیش از ۳۰ کلوین اَبَررسانا می شوند، که بسیار بیشتر از دمای ابررساناهایی بود که تا آن زمان شناخته شده بودند. مولر در بازل، زاده شد و در مؤسسۀ فدرال فناوری سوئیس، واقع در زوریخ، فیزیک و ریاضی خواند. بعد از فارغ التحصیلی در ۱۹۵۸، به مؤسسۀ یادمان باتل در ژنو پیوست. هم زمان در دانشگاه زوریخ نیز به تدریس پرداخت و در ۱۹۷۰، به مقام استادی رسید. در ۱۹۶۳، به آزمایشگاه های پژوهشی زوریخ، واقع در روشلیکون، پیوست.

پیشنهاد کاربران

بپرس