موقعیت اجتماعی شیخ بهائی

[ویکی فقه] فقیه ربانی و عارف صمدانی، شیخ بهاء الدین محمد عاملی، یکی از بزرگان ومفاخر و نوابغ اواخر قـرن دهم و اوایل قرن یازدهم هجری می باشد. شیخ بهائی منزلت و قرب خاصّی در دربار صفوی داشت. وی در دانش، تقوا، کفایت و کاردانی مورد اعتماد کامل شاه عباس بود و پیوسته طرف مشورت او قرار می گرفت.
بهائی به تقاضا و درخواست شاهان صفوی شیخ الاسلام، بالاترین منصب رسمی دینی، شد و تا پایان عمر در آن منصب باقی بود.

عدم رضایت شیخ بهائی از این مقام
این منصب مورد رضایت و علاقه او نبود و همچنان گرایش به عزلت داشت و در زیّ زهد و درویشی به سر می برد حتی پیوسته سعی در کناره گیری و استعفا از شیخ الاسلامی داشت و به گزارش بعضی منابع برای مدتی از این مقام کناره گرفت.

دیدگاه شیخ بهائی در مورد مصاحبت با پادشاهان
بهائی آمدن خود از جبل عامل به ایران و مراوده با سلاطین را باعث تیرگی باطن و محرومیّت از کمالات معنوی می دانست، و در حسرت گذشته «ای خوشا خرقه و خوشا کشکول» سر می داد. او همچنین در اشعار خود از مصاحبت و قرب پادشاهان تحذیر بلیغ کرده است.

منزلت و قرب شیخ در دربار
...