کلمه هجای موفا از MoFa torisiertes hrrad یا Mogate Fahrrad مشتق شده است . در زبان عامیانه به عنوان موتور سیکلت در
سوئیس شناخته می شوند. در حالی که در
آلمان موتورسیکلت ها عمدتاً با
اسکوترهای موتوری ( محدود ) جایگزین شده اند، هنوز هم در سوئیس رایج هستند، عمدتاً به این دلیل که می توان از حداقل سن ۱۴ سال سوار شد. [ ۱]
موفا به عنوان اولین موتورسیکلت در بسیاری از کشورها شناخته می شود. در سال ۱۹۲۹، در هنگام بحران اقتصادی جهانی، دوچرخه هایی با موتورهای جانبی تولید شدند که پس از
جنگ جهانی دوم به دوچرخه هایی با موتورهای کمکی معروف شدند. موتورسیکلت سریع تر تولید شده، مجهز به پدال، بعداً از نظر فنی و قانونی از موتور کندتر تکمیل شد.
در سال ۱۹۶۱ قانونی با نام دوچرخه با موتور در سوئیس ایجاد شد، اولین تولیدکننده در بازار محلی پونی موتوس بود. ساخت
Piaggio Ciao و Puch Maxi گسترده بودند. موتور سیکلت در
طبقه کارگر و کشاورزی رایج بود و بخشی از فرهنگ جوانان بود. با رونق روزافزون و معرفی کلاه ایمنی اجباری و دسته جدید اسکوترهای موتوری، فروش موتور سیکلت کاهش یافت. [ ۱] [ ۲]
در
آلمان در ۲۳. آوریل ۱۹۶۵ مبنای قانونی را برای کلاس وسایل نقلیه زیر موتور سیکلت، موتور سیکلت بدون گواهینامه ایجاد شد. [ ۳] طبق آیین نامه اول، موتورسیکلت هایی که از موتورسیکلت های پدال دار به دست می آیند، دوچرخه های تک مسیر و تک صندلی با موتور کمکی با حداکثر سرعت حداکثر ۲۵ کیلومتر بر ساعت و حداکثر سرعت ۴۸۰۰ دقیقه. طراحی مستقل و چشمگیر موپدهای کلاسیک، همراه با این واقعیت که آنها نیازی به
گواهینامه رانندگی ندارند، باعث ایجاد روند موتور سواری شد که تا دهه ۱۹۸۰ ادامه یافت. در اوج توسعه، بیش از ۱۴۰ مدل مختلف توسط ۲۵ سازنده در آلمان ارائه می شد. [ ۴] نسخه های دارای
موتور الکتریکی ( سولو الکترا ) نتوانستند خود را تثبیت کنند. پس از سال ۱۹۸۵، روند موتور سواری کاهش یافت و تعداد خودروهای تولیدی کاهش یافت. آنچه باقی می ماند یک صحنه یکپارچه سازی با سیستم عامل است که از طراحی ساده موتورهای کلاسیک قدردانی می کند. یک مدل موپد کلاسیک، SL 1 نیز به طور خلاصه در
GDR تولید شد. با این حال، از نظر قانونی، دسته موتور سیکلت در GDR وجود نداشت، SL1 به طور منظم به عنوان دوچرخه با موتور کمکی که به گواهینامه رانندگی نیاز داشت طبقه بندی می شد، بنابراین با موفقیت فروخته نشد.
