رافائل پایتون خانواده ای از موشک های هوابه هوا ( AAMs ) است که توسط شرکت اسرائیلی سازندهٔ جنگ افزار، سامانه های دفاعی پیشرفته رافائل، که سابقاً سازمان توسعهٔ جنگ افزار رافائل نام داشت، ساخته شده است. این موشک ها توسط شرکت مادر، برای مقاصد صادراتی، نام غربی پایتون را به خود اختصاص دادند که با پایتون - ۳ در سال ۱۹۷۸ شروع شد. از آن زمان، این سیستم، توسعهٔ بیشتری یافت و موشک هایی چون پایتون - ۴، پایتون - ۵، دربی و همچنین سیستم پیشرفتهٔ دفاع هوایی مبتنی بر زمین موسوم به اسپایدر ( SPYDER ) تولید شدند. در حال حاضر، این موشک ها در خدمت نیروهای مسلح بیش از پانزده کشور از سراسر جهان هستند.
... [مشاهده متن کامل]
در دههٔ ۱۹۵۰، نیروی هوایی اسرائیل ( IAF ) برای ارتقای صنعت دفاعی داخلی و کاهش وابستگی به واردات، الزاماتی را برای یک موشک هوابه هوای ساخت داخل ارائه کرد. سازمان توسعه جنگ افزار رافائل برای توسعهٔ موشک شفریر، قراردادی را ثبت کرد و این موشک، در سال ۱۹۶۳ با جت های میراژ ۳ اسرائیلی وارد وضعیت عملیاتی شد، اما نیروی هوایی از عملکرد آن ناراضی بود و در طول جنگ شش روزه، هیچ گونه شلیک موفق هوایی با آن حاصل نشد. نسخهٔ بهبودیافتهٔ شفریر، با نام شفریر - ۲ در سال ۱۹۷۱ معرفی شد و تبدیل به یکی از موفق ترین موشک های هوابه هوا شد. در طول جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳، نیروی هوایی اسرائیل، ۱۷۶ موشک شفریر - ۲ را پرتاب و ۸۹ هواپیمای دشمن را منهدم کرد. شفریر - ۲ همراه با هواپیماهای ساخت اسرائیل، به کشورهای آمریکای جنوبی صادر شد.
پس از شفریر - ۲، موشک های جدید ساخت رافائل، نام غربی پایتون را گرفتند. به همین دلیل است که موشک بعدی که توسط رافائل در اوایل دههٔ ۱۹۷۰ ساخته شد، پایتون - ۳ نام گرفت، اما پایتون - ۱ یا پایتون - ۲ وجود ندارد ( آن ها شفریر - ۱، شفریر - ۲ بودند ) . پایتون - ۳، بُرد و توانایی حملات همه جانبه را بهبود بخشید و در طول جنگ لبنان در سال ۱۹۸۲ و پیش از آن، توانایی خود را ثابت کرد و ۳۵ هواپیمای دشمن را نابود کرد. جمهوری خلق چین، تحت تأثیر عملکرد موفق پایتون - ۳، نسخه ای از این موشک را تحت لیسانس اسرائیل و با. عنوان پی ال - ۸، تولید کرد
پایتون - ۴، نمونهٔ جدیدی بود که در اواسط دههٔ ۱۹۸۰، تولید شد و قابلیت هدایت موشک از طریق کلاه خلبان، به آن اضافه شد. در دهه ۱۹۹۰ رافائل توسعهٔ پایتون - ۵ را آغاز کرد که به جستجوگر تصویری الکترواپتیکال پیشرفته با قابلیت قفل کردن موشک، پس از پرتاب، مجهز بود. این موشک جدید در سال ۲۰۰۳ در نمایشگاه هوایی پاریس به نمایش گذاشته شد و برای استفاده توسط جنگنده های اف - ۱۵آی ( "رعد" ) و اف - ۱۶آی سوفا ( "طوفان" ) در نظر گرفته شد.
... [مشاهده متن کامل]
در دههٔ ۱۹۵۰، نیروی هوایی اسرائیل ( IAF ) برای ارتقای صنعت دفاعی داخلی و کاهش وابستگی به واردات، الزاماتی را برای یک موشک هوابه هوای ساخت داخل ارائه کرد. سازمان توسعه جنگ افزار رافائل برای توسعهٔ موشک شفریر، قراردادی را ثبت کرد و این موشک، در سال ۱۹۶۳ با جت های میراژ ۳ اسرائیلی وارد وضعیت عملیاتی شد، اما نیروی هوایی از عملکرد آن ناراضی بود و در طول جنگ شش روزه، هیچ گونه شلیک موفق هوایی با آن حاصل نشد. نسخهٔ بهبودیافتهٔ شفریر، با نام شفریر - ۲ در سال ۱۹۷۱ معرفی شد و تبدیل به یکی از موفق ترین موشک های هوابه هوا شد. در طول جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳، نیروی هوایی اسرائیل، ۱۷۶ موشک شفریر - ۲ را پرتاب و ۸۹ هواپیمای دشمن را منهدم کرد. شفریر - ۲ همراه با هواپیماهای ساخت اسرائیل، به کشورهای آمریکای جنوبی صادر شد.
پس از شفریر - ۲، موشک های جدید ساخت رافائل، نام غربی پایتون را گرفتند. به همین دلیل است که موشک بعدی که توسط رافائل در اوایل دههٔ ۱۹۷۰ ساخته شد، پایتون - ۳ نام گرفت، اما پایتون - ۱ یا پایتون - ۲ وجود ندارد ( آن ها شفریر - ۱، شفریر - ۲ بودند ) . پایتون - ۳، بُرد و توانایی حملات همه جانبه را بهبود بخشید و در طول جنگ لبنان در سال ۱۹۸۲ و پیش از آن، توانایی خود را ثابت کرد و ۳۵ هواپیمای دشمن را نابود کرد. جمهوری خلق چین، تحت تأثیر عملکرد موفق پایتون - ۳، نسخه ای از این موشک را تحت لیسانس اسرائیل و با. عنوان پی ال - ۸، تولید کرد
پایتون - ۴، نمونهٔ جدیدی بود که در اواسط دههٔ ۱۹۸۰، تولید شد و قابلیت هدایت موشک از طریق کلاه خلبان، به آن اضافه شد. در دهه ۱۹۹۰ رافائل توسعهٔ پایتون - ۵ را آغاز کرد که به جستجوگر تصویری الکترواپتیکال پیشرفته با قابلیت قفل کردن موشک، پس از پرتاب، مجهز بود. این موشک جدید در سال ۲۰۰۳ در نمایشگاه هوایی پاریس به نمایش گذاشته شد و برای استفاده توسط جنگنده های اف - ۱۵آی ( "رعد" ) و اف - ۱۶آی سوفا ( "طوفان" ) در نظر گرفته شد.
