موشک سوخت جامد ( به انگلیسی: Solid - propellant rocket ) موشکی است که نیروی محرکه آن از خروج گازهای داغ ناشی از سوختن یک ماده جامد تأمین می شود. ساختمان موشک های با سوخت جامد ساده و نگهداری آنها آسان بوده و از این رو کاربردهای گسترده ای در عرصه های نظامی و غیرنظامی دارند. اولین موشک های ساخته شده در جهان موشک هایی با سوخت جامد و از نوع باروت بودند؛ این موشک ها توسط چینی ها، هندی ها، مغول ها و ایرانی ها از سده ۱۳ میلادی در جنگ ها استفاده می شدند. [ ۱]
تمام موشک های مورد استفاده در جهان تا قرن ۲۰ میلادی نوعی موشک سوخت جامد یا پودری بودند تا اینکه موشک های سوخت مایع با توان کنترل بیشتر مصرف سوخت معرفی شدند. امروزه به دلیل سادگی نسبی و قابلیت اطمینان بالا، از موشک های سوخت جامد بیشتر در کاربردهای نظامی و در بوسترهای فضاپیماها استفاده می شود.
این نوع موشک ها در اساس متشکل از یک بدنه معمولاً استوانه ای شکل هستند که از یک ماده جامد آتشگیر پر شده اند. در واقع این نوع موشک ها فاقد موتور مجزا بوده و کل بدنه نقش موتور یا اتاقک احتراق موشک را بازی می کند. در هنگام شلیک یک آتشزنه سوخت درون موشک را مشتعل می کند. در ادامه خروج گازهای داغ از اگزوز موشک باعث حرکت آن به سمت جلو می شود.
از مزایای این موشک ها می توان به سادگی ساختمان و کارکرد و نگهداری آسان آن ها اشاره کرد. در مقابل امکان کنترل جریان سوخت در این موشک ها وجود ندارد، بدین معنی که بر خلاف موشک سوخت مایع هنگامی که عمل احتراق در موشک شروع شود نمی توان آن را کند یا متوقف ساخت. بسیار خطرناک نیز می باشد و دارای حساسیت بالایی است.
بیشتر موشک های نظامی را موشک های با سوخت جامد تشکیل می دهند. در عرصه غیرنظامی یکی از پرکاربردترین موارد مصرف این موشکها استفاده از آنها به عنوان راکت های کمکی برای حمل شاتل ها به فضا است. همچنین راکت ها و فشفشه هایی که در آتش بازی به کار می روند نیز از سوخت جامد بهره می گیرند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتمام موشک های مورد استفاده در جهان تا قرن ۲۰ میلادی نوعی موشک سوخت جامد یا پودری بودند تا اینکه موشک های سوخت مایع با توان کنترل بیشتر مصرف سوخت معرفی شدند. امروزه به دلیل سادگی نسبی و قابلیت اطمینان بالا، از موشک های سوخت جامد بیشتر در کاربردهای نظامی و در بوسترهای فضاپیماها استفاده می شود.
این نوع موشک ها در اساس متشکل از یک بدنه معمولاً استوانه ای شکل هستند که از یک ماده جامد آتشگیر پر شده اند. در واقع این نوع موشک ها فاقد موتور مجزا بوده و کل بدنه نقش موتور یا اتاقک احتراق موشک را بازی می کند. در هنگام شلیک یک آتشزنه سوخت درون موشک را مشتعل می کند. در ادامه خروج گازهای داغ از اگزوز موشک باعث حرکت آن به سمت جلو می شود.
از مزایای این موشک ها می توان به سادگی ساختمان و کارکرد و نگهداری آسان آن ها اشاره کرد. در مقابل امکان کنترل جریان سوخت در این موشک ها وجود ندارد، بدین معنی که بر خلاف موشک سوخت مایع هنگامی که عمل احتراق در موشک شروع شود نمی توان آن را کند یا متوقف ساخت. بسیار خطرناک نیز می باشد و دارای حساسیت بالایی است.
بیشتر موشک های نظامی را موشک های با سوخت جامد تشکیل می دهند. در عرصه غیرنظامی یکی از پرکاربردترین موارد مصرف این موشکها استفاده از آنها به عنوان راکت های کمکی برای حمل شاتل ها به فضا است. همچنین راکت ها و فشفشه هایی که در آتش بازی به کار می روند نیز از سوخت جامد بهره می گیرند.
wiki: موشک سوخت جامد