موش ها و ادم ها

دانشنامه عمومی

موش ها و آدم ها. موش ها و آدم ها ( به انگلیسی: Of Mice and Men ) رمان کوتاهی از جان استاین بک، برندهٔ جایزه نوبل ادبیات چاپ ۱۹۳۷ است. داستان سرگذشت غم انگیز دو کارگر مهاجر، جُرج میلتون و لِنی اسمال است که در رکود بزرگ آن روزگار در کالیفرنیا به دنبال یافتن کار به هر سمت و سویی روانه می شوند و در فکر دست و پا کردن مزرعه ای برای خودشان هستند. جان استاین بک به بهانهٔ معرفی این دو شخصیت تصویری روشن از زندگی کارگران فصلی و پاره وقت در مزارع و کشتزارها در دههٔ ۱۹۳۰ آمریکا به دست می دهد، تصویری که در عین شفافیت در توده ای از کسالت و غبار فرورفته است.
جورج میلتون و لنی اسمال دو دوست هستند که با مهتری در اصطبل روزگار می گذرانند. آرزوی دیرین هر دویشان آن است که روزی جایی را بخرند و در آن خرگوش پرورش دهند. لنی از بچگی از نوازش چیزهای نرم خوشش می آید و زور بازوی بسیاری دارد ولی چندان باهوش نیست و کودن است. از همین رو دچار دردسر می شود، به ویژه هنگامی که زن پسر ارباب، کرلی، از او می خواهد تا موهایش را نوازش کند. لنی نخواسته زن بیچاره را می کشد و از ترس می گریزد. کرلی خشمگین با مردانش در پی یافتن و از پای درآوردن لنی راهی می شود. جرج هم به رغم سوگندش برای پشتیبانی از لنی در چنین درگیری هایی به گروه پیوسته در پی لنی راهی می شود. چون می بیند دوستش گیر افتاده و راه گریز ندارد با هفت تیر به گردنش شلیک می کند و او را می کشد.
مبنای این داستان آموخته های زندگی استاین بک دربارهٔ زندگی مردان بی خانمان و دربدر در پی کارگری در اصطبل است. نام این داستان از سروده رابرت برنز برگرفته شده است. در این داستان همه به نوعی تنها هستند و آرزویشان را دست مایه ای برای فرار از این تنهایی قرار داده اند. در کتاب موش ها و آدم ها، به تعبیری از آرزوهای بر باد رفته آدم ها سخن می گوید. این کتاب در کنار شاهکار جان اشتاین بک یعنی کتاب خوشه های خشم، از پر مخاطب ترین آثار وی محسوب می شود. بر اساس این کتاب تاکنون چندین اقتباسی سینمایی ساخته شده است.
اولین فیلم اقتباسی در سال ۱۹۳۹، دو سال پس از انتشار رمان، اکران شد و لون چنی جونیور در نقش لنی، بورگس مریدیت در نقش جورج بازی کرد و لوئیس مایلستون آن را کارگردانی کرد. [ ۱]
• فیلمی ایرانی به نام تپلی محصول ۱۹۷۲ به کارگردانی رضا میرلوحی از داستان موش ها و آدم ها اقتباس شد. [ ۲]
یک نسخه سینمایی دیگر در سال ۱۹۹۲ به کارگردانی گری آلن سیناس ساخته شد که نامزد دریافت نخل طلای کن شد. [ ۳]
عکس موش ها و آدم ها

موش ها و آدم ها (فیلم ۱۹۱۶). موش ها و آدم ها ( انگلیسی: Mice and Men ) فیلمی است که در سال ۱۹۱۶ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به مارگریت کلارک اشاره کرد.
عکس موش ها و آدم ها (فیلم ۱۹۱۶)

موش ها و آدم ها (فیلم ۱۹۳۹). موش ها و آدم ها ( به انگلیسی: Of Mice and Men ) فیلم درام ۱۱۱ دقیقه ای به کارگردانی لوئیس مایلستون با بازی بورگس مریدیت، بتی فیلد، و لان چینی جونیور، چارلز بیکفورد، باب استیل و نوا بیری جونیور محصول سال ۱۹۳۹ است. [ ۱] [ ۲]
عکس موش ها و آدم ها (فیلم ۱۹۳۹)

موش ها و آدم ها (فیلم ۱۹۹۲). «موش ها و آدم ها» ( انگلیسی: Of Mice and Men ) یک فیلم به کارگردانی گری سینایس است که در سال ۱۹۹۲ منتشر شد.
این فیلم بر اساس رمان موش ها و آدم ها نوشته جان استاین بک ساخته شد.
جان مالکوویچ
• گری سینایس
ری والستن
شریلین فن
جان تری
نوبل ویلینگهام
آلکسیس آرکت
مارک بون جونیور
جو مورتون
ریچارد ریلی
• کیسی شیماشکو
عکس موش ها و آدم ها (فیلم ۱۹۹۲)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

موش ها و آدم ها. موش ها و آدم ها (Of Mice and Men)
رمانی از جان ارنست اشتاین بِک، منتشرشده به انگلیسی در ۱۹۳۷. جورج و لِنی، قهرمانان داستان، کارگران روزمزدی اند که به امید خریدن مزرعه ای کوچک، در جست وجوی کار به حوالی کالیفرنیا می روند. لنی مردی درشت اندام و کودن اما صادق است که تنها علاقه اش نوازش چیزهای ابریشمی، مثل پوست موش هاست. این دو دوست که حامی یکدیگرند، عاقبت در مزرعۀ شخصی به نام کرلی اجیر می شوند. زن آتشین مزاج و لوندِ پسرِ کرلی که از حسادت های شوهرش به ستوه آمده است، لنی را وسوسه می کند، اما چون می ترسد و می خواهد پَس بِکِشد، لنیِ کودن برای آن که مانع جیغ زدن او شود ناخواسته باعث مرگ زن می شود. پسر کرلی، همراه گروهی که جورج نیز در میان آن هاست، لنی را تعقیب می کنند. جورج زودتر از دیگران لنی را می یابد و همچنان که با او دربارۀ مزرعۀ آینده شان حرف می زند، برای نجات لنی از شکنجه شدن و مرگ با چوبۀ دار، خود، او را از پشت به ضرب گلوله می کُشد. موش ها و آدم ها، که اشتاین بک عنوان آن را از یکی از شعرهای رابرت برنز گرفته است، به شیوه ای مستقیم، در یک مقطع زمانی، و بدون شاخ و برگ اضافی، و با لحنی بی طرفانه و ایجازگونه روایت شده است. این رمان پس از انتشار خوانندگان بسیار یافت، و از نمایشی که اشتاین بک خود در همان سال (۱۹۳۷) از آن به صحنه برد نیز استقبال فراوان شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس