موش ازمایشگاهی

موش آزمایشگاهی. موش آزمایشگاهی گونه ای از موش صحرایی قهوه ای است که برای تحقیقات علمی پرورش داده می شود. موش آزمایشگاهی معمولاْ از گونه Mus musculus است. آن ها متداول ترین مدل تحقیقات پستانداران مورد استفاده هستند و برای تحقیق در زمینه های ژنتیک، روانشناسی، پزشکی و سایر رشته های علمی مورد استفاده قرار می گیرند. موش ها متعلق به رده Euarchontoglires هستند که انسان نیز از این رده است. این ارتباط نزدیک، همولوژی بالا با انسان، سهولت نگهداری و کار با آن ها و میزان تولیدمثل بالا، موش ها را مدل های مناسبی برای تحقیقات مربوط به انسان قرار می دهد. ژنوم موش آزمایشگاهی توالی یابی شده است و بسیاری از ژن های موش، همولوگ انسانی دارند. [ ۱]
سایر گونه های موشی که برخی اوقات در تحقیقات آزمایشگاهی مورد استفاده قرار می گیرند، شامل موش پاسفید آمریکایی ( Peromyscus leucopus ) و موش آهو ( Peromyscus maniculatus ) هستند.
شروع تولیدمثل در حدود ۵۰ روزگی در هر دو جنس نر و ماده اتفاق می افتد، هر چند که جنس ماده ممکن است اولین دوره فحلی ( estrus ) خود را در ۴۰–۲۵ روزگی داشته باشند. موش ها پلی استروس هستند و در تمام طول سال تولیدمثل دارند. آن ها تخمک گذاری خود به خودی دارند. چرخه فحلی هر ۵–۴ روز تکرار می شود و حدود ۱۲ ساعت به طول می انجامد که در شب اتفاق می افتد.
متوسط دوره حاملگی در موش ۲۰ روز است. دوره فحلی پس از زایمان ( postpartum estrus ) ۱۴ تا ۲۴ ساعت پس از زایمان اتفاق می افتد و شیردهی هم زمان با بارداری، بارداری را به مدت ۱۰–۳ روز به علت تأخیر در لانه گزینی افزایش می دهد. در هر زایمان به طور معمول ۱۰ تا ۱۲ نوزاد متولد می شود البته این تعداد به شدت وابسته به گونه است. [ ۲]
موش های آزمایشگاهی از همان گونهٔ موش های خانگی هستند، با این حال اغلب در رفتار و فیزیولوژی بسیار متفاوت هستند. صدها نژاد inbred, outbred و ترانس ژنیک وجود دارد. نژاد درباره جوندگان به گروهی گفته می شود که در آن همه اعضا از لحاظ ژنتیکی تا حد امکان شبیه هستند. در موش های آزمایشگاهی، این امر از طریق inbreeding ( تولیدمثل زاده های یک والد با یکدیگر ) انجام می شود. با داشتن این نوع جمعیت، انجام آزمایش هایی بر روی نقش ژن ها یا آزمایش هایی که تنوع ژنتیکی را به عنوان یک عامل حذف می کنند، امکان پذیر می گردد.
در مقابل، جمعیت های outbred معمولاْ زمانی که داشتن ژنوتیپ های یکسان غیرضروری است یا جمعیتی با تنوع ژنتیکی مورد نیاز است، مورد استفاده قرار می گیرند و معمولاْ از آن ها به عنوان ذخایر نام برده می شود تا نژاد. [ ۳] [ ۴]