موسیو کرشیش

موسیو کرشیش یکی از ۷ نفری بود که داوودخان مسیحی هنگام سفرش به اتریش به عنوان نمایندهٔ امیر کبیر، برای تدریس به ایران دعوت کرد و در مدرسهٔ دارالفنون مشغول به کار نمود. کرشیش، به عنوان استاد توپخانه به مدرسهٔ دارالفنون رفت، اما چون تاریخ، جغرافیا و حساب و هندسه می دانست، این رشته ها را نیز آموزش می داد. او به کمک دانشجویان خود کتاب های زیادی نوشت و ترجمه کرد.
فریدون آدمیت در کتاب «امیرکبیر و ایران» می نویسد:
«بنابر قرارنامه "کرشش" معلم توپخانه، متعهد گردیده: در "مکتب خانه پادشاهی تدریس کند؛ به تعلیم بپردازد؛ هرگاه شکایتی داشته باشد راست به راست و بدون واسطه دیگر ( یعنی بدون دخالت سفارتخانه اجنبی ) به دولت مراجعه نماید؛ و خلاف عادات و قواعد مملکت ایران کاری از او سر نزند. مدت خدمت پنج سال در نظر گرفته شد، و مأخذ کلی مواجب هر کدام شش صد تومان در سال معین گردید. »
همچنین در جای دیگری از این کتاب تاریخی دربارهٔ او می نویسد:
« معلم توپخانه و ریاضیات، و تاریخ نظامی، مترجمش میرزا زکی مازندرانی علی آبادی از تحصیل کرده های فرانسه بود. او و میرزا ملکم نخستین کسانی هستند که در تهران سیم تلگراف کشیدند ( ۱۲۷۴ ) . »
مونیکا رینگر هم در کتاب خود می نویسد او
«به خاطر تعیین ارتفاع کوه دماوند و ایجاد یک خط تلگراف از دارالفنون تا کاخ سلطنتی حسن شهرت داشت. »
در سال ۱۲۷۵ گروهی به سرپرستی اعتضادالسلطنه با همکاری موسیو کرشیش فرمانده و آموزگار توپخانه و دستیاری چندین نفر از شاگردان دارالفنون نقشه ای از تهران تهیه کردند و این نخستین نقشه دارالخلافه تهران به مقیاس ۱:۱۰۰۰ بوده است و از آنجایی که امکانات و وسایل فنی در اختیار هیئت تهیه نقشه نبوده از اینرو فاصله ها با گام و زاویه ها با تقریب اندازه گیری می شده است، بر این پایه نقشه مزبور از جهت نشان دادن شکل و موقعیت شهر و محله های درون آن و دروازه ها در نوع خود نقشه موفقی بوده و چهره تهران قدیم را کاملاً در برابر دیدگان مجسم می سازد.