موسیقی کوچه بازاری مجموعه ای از آثار موسیقی قدیمی ایرانی است که با توجه به رشد موسیقی در اواخر دههٔ ۱۳۳۰ خورشیدی در خیابان لاله زار تهران شکل گرفت.
دلیل اصلی اختصاص نام «کوچه بازاری» بر روی این سبک موسیقی، این بود که آوازهای این سبک در بازار و کوچه های محلی لاله زار با صدای سوزدار خوانده می شد.
... [مشاهده متن کامل]
موسیقی کوچه بازاری بیشتر با سازهای عود ( بربط ) ، تنبک، فلوت، تمپو، سنتور، ویولن، کمانچه، تار، چنگ، قانون، آکاردئون و شکلی از سبک موسیقی عربی درآمیخته است و به آن شرقی خوانی ( شرقی خونی ) نیز گفته شده است. زادگاه این سبک بازار خیابان لاله زار بود که مورد توجه عموم قشر کارگر و طبقهٔ پایین و متوسط جامعه قرار گرفت. کسی که بیش از دیگر خوانندگان به این سبک جان بخشید، قاسم جبلی بود.
این سبک در کافه های لاله زار اجرا داشت؛ در صورتی که در کاباره های درجه یک خیابان پهلوی ( ولیعصر ) به ندرت چنین سبکی قابل اجرا بود؛ چرا که قشر مرفه به آهنگ های پاپ و راک و جاز علاقهٔ بیشتری داشت. در آن زمان، این سبک تحولی در موسیقی سنتی ایران بود؛ زیرا گوش موسیقاییِ شنوندهٔ ایرانی از نوای موسیقی سنتی و آوازهای همراه تحریر ( چهچهه ) خسته شده بود و نیاز به شادی بیشتری برای گوش دادن داشت؛ ولی در عین حال، در آن بیشتر سوز و غم با نوای موسیقی ای شاد و تنبک همراه بود. نکتهٔ قابل توجهی که این موسیقی به دنبال داشت این بود که چون اکثر این آهنگ ها در کوچه بازارهای لاله زار اجرا می شد و اغلب کمتر در قالب آلبوم منتشر می شدند، عمر کوتاهی داشتند و با رسیدن انقلاب ۱۳۵۷ و بسته شدن کافه های لاله زار، این سبک از بین رفت.
برخی از خوانندگان این سبک می توان به قاسم جبلی، نعمت الله آغاسی، جواد یساری، عباس قادری، سوسن، حسین موفق، داوود مقامی، ایرج حبیبی، حسین فرجی، ایرج مهدیان، مهوش، پریوش، آفت، جلال همتی، جمال وفایی، امیر شاملو، امان الله تاجیک، روحپرور، اکبر دلجو، سوزان، آزیتا ، گیتا ، شهپر ، جمشید نجفی ، فیروزه ، حسن شجاعی ، علی نظری، درویش جاویدان ، مانده ، حسین همدانیان ، ریحانه ، نیلوفر ، مجید فرهنگ ، جهانگیر ، پرویز خسروی ، یاسین ، مهتاب ، فتنه ، روح انگیز مقدم ، حسن نصیری ، حسن عرب ، ساسان ، رضا جعفری و بهرام فروهر اشاره کرد.
دلیل اصلی اختصاص نام «کوچه بازاری» بر روی این سبک موسیقی، این بود که آوازهای این سبک در بازار و کوچه های محلی لاله زار با صدای سوزدار خوانده می شد.
... [مشاهده متن کامل]
موسیقی کوچه بازاری بیشتر با سازهای عود ( بربط ) ، تنبک، فلوت، تمپو، سنتور، ویولن، کمانچه، تار، چنگ، قانون، آکاردئون و شکلی از سبک موسیقی عربی درآمیخته است و به آن شرقی خوانی ( شرقی خونی ) نیز گفته شده است. زادگاه این سبک بازار خیابان لاله زار بود که مورد توجه عموم قشر کارگر و طبقهٔ پایین و متوسط جامعه قرار گرفت. کسی که بیش از دیگر خوانندگان به این سبک جان بخشید، قاسم جبلی بود.
این سبک در کافه های لاله زار اجرا داشت؛ در صورتی که در کاباره های درجه یک خیابان پهلوی ( ولیعصر ) به ندرت چنین سبکی قابل اجرا بود؛ چرا که قشر مرفه به آهنگ های پاپ و راک و جاز علاقهٔ بیشتری داشت. در آن زمان، این سبک تحولی در موسیقی سنتی ایران بود؛ زیرا گوش موسیقاییِ شنوندهٔ ایرانی از نوای موسیقی سنتی و آوازهای همراه تحریر ( چهچهه ) خسته شده بود و نیاز به شادی بیشتری برای گوش دادن داشت؛ ولی در عین حال، در آن بیشتر سوز و غم با نوای موسیقی ای شاد و تنبک همراه بود. نکتهٔ قابل توجهی که این موسیقی به دنبال داشت این بود که چون اکثر این آهنگ ها در کوچه بازارهای لاله زار اجرا می شد و اغلب کمتر در قالب آلبوم منتشر می شدند، عمر کوتاهی داشتند و با رسیدن انقلاب ۱۳۵۷ و بسته شدن کافه های لاله زار، این سبک از بین رفت.
برخی از خوانندگان این سبک می توان به قاسم جبلی، نعمت الله آغاسی، جواد یساری، عباس قادری، سوسن، حسین موفق، داوود مقامی، ایرج حبیبی، حسین فرجی، ایرج مهدیان، مهوش، پریوش، آفت، جلال همتی، جمال وفایی، امیر شاملو، امان الله تاجیک، روحپرور، اکبر دلجو، سوزان، آزیتا ، گیتا ، شهپر ، جمشید نجفی ، فیروزه ، حسن شجاعی ، علی نظری، درویش جاویدان ، مانده ، حسین همدانیان ، ریحانه ، نیلوفر ، مجید فرهنگ ، جهانگیر ، پرویز خسروی ، یاسین ، مهتاب ، فتنه ، روح انگیز مقدم ، حسن نصیری ، حسن عرب ، ساسان ، رضا جعفری و بهرام فروهر اشاره کرد.
