موسیقی کافه ای

نوعی موسیقی مردم پسند شهری و حاصل تحول محیط مطربی در سال های ۱۳۳۰ش. با به وجود آمدن موسیقی کافه ای، برای نخستین بار در محیط مطربی، به تقلید از محیط رسمی، تقسیم کار موسیقایی صورت گرفت، و فعالیت آهنگ ساز یا تنظیم کننده، ترانه سرا و خواننده از یکدیگر تفکیک شد. مهم ترین محل رشد این موسیقی، کافه های پایین شهر، به ویژه کافه های لاله زار، بود و رپرتوآر آن مخلوطی از رپرتوآر مطرب ها با تنظیم های تازه، غزل خوانی، ترانه های اندرونی و نیز ترانه های کوچه بازاری است. مهم ترین خوانندگان این نوع از موسیقی مهوش، آفت، روح پرور، قاسم جبلی، سوسن، و آغاسی بوده اند.