موسیقی هندی (Indian music)
فرهنگ موسیقایی کلاسیکی که در شمال هند، پاکستان ، نپال ، و بنگلادش به سنت هندوستانی، و در جنوب هند و سری لانکا به سنت کارناتیک اجرا می شود . فرهنگی شفاهی با پیشینه ای عظیم ، همبسته با سنت های اسلامی خاورمیانه و آسیای مرکزی ، که شبیه سنت تروبادوری آهنگ ساز ـ اجراکننده در اروپای قرون وسطاست ، و هنر بداهه سازی ماهرانه در قالب یک حال وهوا (رَسَه) ی معین ، که از گسترۀ ملودی های سرمشقی (راگاها) و دستوربندی های ریتمی (تالاها) دست چین شده است و به شیوه ای شبیه شیوۀ «بلوز» غربی در تعریف حال وهوا، گام ، و فرم ، ادراک می شود. موسیقی هندی وابسته به اوقات شبانه روز است ، و مدت زمان یک ساخته /اجرا ثابت نیست . گروه هم نوازی آن تشکیل شده است از یک قسمت ملودی با خواننده ، سیتار، سارُد، سورباهار، ویولن ها، بادی های چوبی زبانه ای جیغ مانند، یا هارمونیوم ، به صورت تک نوازی یا در ترکیب ؛ یک قسمت واخوان دارای وینه یا تَمبورَه ، برای تأمین زمینه ای هارمونیک و هم نوا؛ و یک قسمت ریتم دارای طبل های دستی زیر یا بم . این موسیقی معمولاً معلق و شناور است ، ملودی آن بی زحمت اوج می گیرد، و نقطۀ مقابل کشش جاذبه ای تونال بسط یافته در سراسر موسیقی تونال اروپایی است . صداهای موسیقی هندی در فرکانس های بالا غنی اند و حالتی از درخشش نورانی را القا می کنند. آگاهی همگانی نسبت به موسیقی هندی در غرب هنگامی افزایش یافت که در دهۀ ۱۹۵۰ استادان نوازنده ای همچون راوی شانکار (سیتار) و علی اکبر خان (سارُد) در سراسر جهان گشت های هنری برگزار کردند.
فرهنگ موسیقایی کلاسیکی که در شمال هند، پاکستان ، نپال ، و بنگلادش به سنت هندوستانی، و در جنوب هند و سری لانکا به سنت کارناتیک اجرا می شود . فرهنگی شفاهی با پیشینه ای عظیم ، همبسته با سنت های اسلامی خاورمیانه و آسیای مرکزی ، که شبیه سنت تروبادوری آهنگ ساز ـ اجراکننده در اروپای قرون وسطاست ، و هنر بداهه سازی ماهرانه در قالب یک حال وهوا (رَسَه) ی معین ، که از گسترۀ ملودی های سرمشقی (راگاها) و دستوربندی های ریتمی (تالاها) دست چین شده است و به شیوه ای شبیه شیوۀ «بلوز» غربی در تعریف حال وهوا، گام ، و فرم ، ادراک می شود. موسیقی هندی وابسته به اوقات شبانه روز است ، و مدت زمان یک ساخته /اجرا ثابت نیست . گروه هم نوازی آن تشکیل شده است از یک قسمت ملودی با خواننده ، سیتار، سارُد، سورباهار، ویولن ها، بادی های چوبی زبانه ای جیغ مانند، یا هارمونیوم ، به صورت تک نوازی یا در ترکیب ؛ یک قسمت واخوان دارای وینه یا تَمبورَه ، برای تأمین زمینه ای هارمونیک و هم نوا؛ و یک قسمت ریتم دارای طبل های دستی زیر یا بم . این موسیقی معمولاً معلق و شناور است ، ملودی آن بی زحمت اوج می گیرد، و نقطۀ مقابل کشش جاذبه ای تونال بسط یافته در سراسر موسیقی تونال اروپایی است . صداهای موسیقی هندی در فرکانس های بالا غنی اند و حالتی از درخشش نورانی را القا می کنند. آگاهی همگانی نسبت به موسیقی هندی در غرب هنگامی افزایش یافت که در دهۀ ۱۹۵۰ استادان نوازنده ای همچون راوی شانکار (سیتار) و علی اکبر خان (سارُد) در سراسر جهان گشت های هنری برگزار کردند.
wikijoo: موسیقی_هندی