موسیقی مُطربی
امروزه، این اصطلاح اختصاصاً به موسیقی مطرب های روحوضی اطلاق می شود. در گذشته، اصطلاح مطرب برای نوع خاصی از موسیقی کاربرد نداشت و در معنای موسیقی دان به مفهوم عام کلمه به کار می رفت. احتمالاً، از اواخر دوران قاجار استادان موسیقی جدی برای متمایزکردن هنر خود از موسیقی دانانی که در موقعیت های جشن و سرور حضور می یافتند، از این اصطلاح استفاده کردند. با تغییر شکل دسته های مطربی دورۀ قاجار به دسته های مطربی روحوضی، این اصطلاح اساساً برای مشخص کردن موسیقی دسته های اخیر به کار گرفته شد. از کیفیت موسیقی مطربی قاجار اطلاع چندانی در دست نیست، اما می توان حدس زد که این موسیقی، در عین وفاداری به نظام موسیقی ایرانی، عمدتاً از اقسام سَبُک این موسیقی، یعنی تصنیف و رِنگ، بهره می گرفته است. همین حکم در مورد موسیقی مطربی روحوضی نیز صادق است. در ضمن، احتمالاً در هر دو مورد، موسیقی مطربی با سبک اجرای خاص از موسیقی جدی متمایز می شده است. رپرتوآر موسیقی مطربی واقعی، زیرمجموعۀ رپرتوآر موسیقی مطرب هاست؛ زیرا، دومی، علاوه بر موسیقی مطربی، انواع موسیقی، از ترانه های محلی، ترانه های رادیویی و پیش پرده ها گرفته تا ترانه های اندرونی، ترانه های کافه ای و غیره، را در سیر تحول روحوضی به مجموعه خود اضافه کرده است. اما رپرتوآر موسیقی مطربی، به رِنگ ها، تصنیف رِنگ ها، و ضربی ها (پاضربی ها)ی فکاهی محدود می شود. از جمله رِنگ ها و تصنیف رِنگ های مشهور این موسیقی است: رِنگ مئو (موو)، رِنگ مات (مجسمه)؛ رنگ لوده کردی؛ تصنیف رِنگ های باباکرم و مبارک باد. ضربی ها در اصل روی ملودی واحدی، عمدتاً در دستگاه همایون، و بر روی اشعار فکاهی خوانده می شدند. اصطلاح موسیقی مطربی برای مشخص کردن موسیقی مطرب های دوره گرد (لوطی ها) نیز به کار می رود.
امروزه، این اصطلاح اختصاصاً به موسیقی مطرب های روحوضی اطلاق می شود. در گذشته، اصطلاح مطرب برای نوع خاصی از موسیقی کاربرد نداشت و در معنای موسیقی دان به مفهوم عام کلمه به کار می رفت. احتمالاً، از اواخر دوران قاجار استادان موسیقی جدی برای متمایزکردن هنر خود از موسیقی دانانی که در موقعیت های جشن و سرور حضور می یافتند، از این اصطلاح استفاده کردند. با تغییر شکل دسته های مطربی دورۀ قاجار به دسته های مطربی روحوضی، این اصطلاح اساساً برای مشخص کردن موسیقی دسته های اخیر به کار گرفته شد. از کیفیت موسیقی مطربی قاجار اطلاع چندانی در دست نیست، اما می توان حدس زد که این موسیقی، در عین وفاداری به نظام موسیقی ایرانی، عمدتاً از اقسام سَبُک این موسیقی، یعنی تصنیف و رِنگ، بهره می گرفته است. همین حکم در مورد موسیقی مطربی روحوضی نیز صادق است. در ضمن، احتمالاً در هر دو مورد، موسیقی مطربی با سبک اجرای خاص از موسیقی جدی متمایز می شده است. رپرتوآر موسیقی مطربی واقعی، زیرمجموعۀ رپرتوآر موسیقی مطرب هاست؛ زیرا، دومی، علاوه بر موسیقی مطربی، انواع موسیقی، از ترانه های محلی، ترانه های رادیویی و پیش پرده ها گرفته تا ترانه های اندرونی، ترانه های کافه ای و غیره، را در سیر تحول روحوضی به مجموعه خود اضافه کرده است. اما رپرتوآر موسیقی مطربی، به رِنگ ها، تصنیف رِنگ ها، و ضربی ها (پاضربی ها)ی فکاهی محدود می شود. از جمله رِنگ ها و تصنیف رِنگ های مشهور این موسیقی است: رِنگ مئو (موو)، رِنگ مات (مجسمه)؛ رنگ لوده کردی؛ تصنیف رِنگ های باباکرم و مبارک باد. ضربی ها در اصل روی ملودی واحدی، عمدتاً در دستگاه همایون، و بر روی اشعار فکاهی خوانده می شدند. اصطلاح موسیقی مطربی برای مشخص کردن موسیقی مطرب های دوره گرد (لوطی ها) نیز به کار می رود.
wikijoo: موسیقی_مطربی