موسیقی فیلم

دانشنامه عمومی

موسیقیِ فیلم یا موسیقیِ متن ( به انگلیسی: Film Score ) به موسیقی ای گفته می شود که منحصراً برای یک فیلم سینمایی یا مجموعه تلویزیونی نوشته شده و بخشی از ساندتِرَک[ ۱] یا مجموعه صداهای ضبط شده بر روی یک فیلم است. موسیقی فیلم یک گرایش مجزا در هنر موسیقی به شمار می آید و قدمت آن به مقطع پیدایش هنر سینما بازمی گردد. ماکس اشتاینر، اریک ولفگانگ کورنگلد و آلفرد نیومن از پیش گامان نگارش موسیقی برای فیلم بودند و بیش از دیگر آهنگسازان در قوام بخشیدن به آن نقش داشتند.
موسیقی فیلم واصف موسیقایی از موقعیت و روند یک داستان است و نقش بسزایی در تکامل هیجانات و احساسات یک اثر نمایشی بازی می کند. ابزارآلات و سبک بکار رفته در موسیقی یک فیلم حیطه وسیعی را دربر گرفته و موسیقی کلاسیک، پاپ، جاز، موسیقی الکترونیک، موسیقی بومی و غیره به تناسب فیلمنامه و تصمیم آهنگساز هر کدام ممکن است نوع نگارش موسیقی یک فیلم باشند. غالباً آن دسته از آثاری که دارای بودجه کافی است توسط نوازندگان ارکستر سمفونیک ( گاهی همراه با دسته کر ) اجرا و ضبط می شود و اغلب بخش وسیعی از آن بی کلام است. موسیقی فیلم که کوششی بر هماهنگ سازی موسیقی با مفاهیم تصاویر متحرک است عمدتاً از طریق توسعه قواعد موسیقی کلاسیک سده نوزده و تلفیق آن با شیوه های مدرن نگارش موسیقی در سده بیستم انجام گرفته است. به عنوان مثال، «لایت موتیف» که ایده ای با قدمتی بیش از یکصد سال است، همچنان راهکاری برای بسیاری از آهنگسازان در موسیقی نویسی فیلم به شمار می آید. تا به امروز آثار شناخته شده ای در این زمینه بر جای مانده است و آهنگسازان بی شماری در این حوزه به شکل تخصصی آن به خلق اثر پرداختند.
آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک در آمریکا هر ساله یک جایزه اسکار به بهترین موسیقی فیلم نوشته شده برای یک اثر سینمایی اهدا می کند. از دیگر جوایز معتبر سالانه این شاخه هنری می توان به جوایز بفتا، گلدن گلوب و گرمی برای بهترین موسیقی فیلم اشاره کرد. در میان آهنگسازان سینما ویرجیل تامسون برنده جایزه پولیتزر، و انیو موریکونه موفق به دریافت جایزه پولار نیز شده اند.
شاید بتوان نقطه عطف تاریخ سینما و تولد موسیقی فیلم را از یکدیگر جدا ندانست و این بازمی گردد به روزی که برادران لومیر اولین نمایش عمومی خود را برگزار کردند. در ۱۸۹۵ میلادی آن ها عده ای را برای تماشای نمایش خود در پاریس دعوت کردند. به هنگام نمایش از یک پیانیست هم دعوت شده بود و این نوازنده کارش اجرای موسیقی در پس زمینه فیلم بود. شروع هم زمان موسیقی به نمایش فیلم کمک می کرد تا جمعیت رفته رفته سکوت اختیار کنند و متوجه تصاویر روی پرده بشوند. پس از استفاده لومیرها اجرای موسیقی همراه با فیلم رواج پیدا کرد اگرچه ارزشمندی موسیقی برای تکامل این پدیده هنوز به قدر کافی احساس نمی شد.
عکس موسیقی فیلمعکس موسیقی فیلمعکس موسیقی فیلمعکس موسیقی فیلمعکس موسیقی فیلمعکس موسیقی فیلم
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

موسیقی فیلم (film score)
در کاربرد امروزی، موسیقی ای که مخصوص همراهی یک فیلم بر نوار صدا ساخته شده باشد. در دوران نخستین سینما، یک پوئم سمفونیک یک فیلم صامت بزرگ را آزادانه همراهی می کرد، یا نوازندگان مستقر در جایگاه ارکستر، موسیقی پس زمینه را با کمک گرفتن از فهرست تِم های کینوتِک بداهه نوازی می کردند. با ورود صدای اپتیکی بر روی فیلم، نوبت به موسیقی های کاملاً سینک شدۀ فیلم های هالیوودی رسید. آهنگ سازان پیرو سنت رُمانتیک اروپایی، ازجمله اریک فون کورنگُلد، ماکس اشتاینر، و فرانتس وکس مَن، در آغاز سعی کردند سبک سمفونیک را با تصاویر پرتحرک تری تطبیق دهند؛ مرحلۀ موفقیت آمیزتری از این حرکت انتقالی را متخصصان موسیقی فیلم های کارتونی، همچون اسکات برَدلی، به انجام رساندند. پس از ۱۹۵۰ نسل جوان تری مانند اَلِک نورث و اِلمر برنستاین لحن های ساده تر متمایل به جاز را برای این کار انتخاب کردند. ازجمله آهنگ سازان فیلم صامت عبارت اند از کامی سن ـ سانس، آرتور هونِگِر، و ادموند مایزِل، که موسیقی فیلم این آهنگ ساز برای فیلم رزمناو پوتمکین (۱۹۲۵) اثر سرگِی آیزنشتاین توسط مقامات توقیف شد. برخی آهنگ سازان فیلم های ناطق عبارت اند از ژرژ اوریک، آرون کوپلند، سرگِی پروکوفیف، ویلیام والتون، برنارد هرمَن، و اِنّیو مورّیکونه.

پیشنهاد کاربران

بپرس