موسیقی سیستانی یکی از موسیقی های نواحی ایران است که خاستگاه آن منطقه سیستان می باشد. موسیقی سیستانی در میان تمام موسیقی هایی که در نواحی مختلف ایران وجود دارند از ماهیت و کیفیت ویژه ای برخوردار است. موسیقی سیستان از جمله هنرهایی است که به جهت شرایط خاص آن شاخص تر از موسیقی دیگر مناطق است.
... [مشاهده متن کامل]
موسیقی که در ماه رمضان خوانده می شود، اجرای موسیقی تعزیه و موسیقی «صفت» بخشی از این نوع موسیقی در مدح خدا، پیامبر و بزرگان دین است. همچنین موسیقی مرثیه و مراسم عزاداری است.
رباب:
دارای کاسه طنینی است که با سایر قسمت های ساز به صورت یکپارچه ساخته می شود. مانند تنبیره از پوست روی کاسه، خرک، سوراخ های صوتی. سیم های ملودی ساخته شده است. این ساز با مضراب پلاستیکی سه گوشی نواخته می شود. طول آن حدود ۶۴ سانتیمتر است. به آن رباب ۱۸تار می گویند که احتمالاً با تعداد سیم های آن بی ارتباط نیست.
درکر و تمبوک:
دوطبل چوبی در دو اندازه مختلف هستند و توسط دو نوازنده به صدا در می آیند. نوازنده درکر، «درکری» نام دارد که گاهی اوقات «دکل» یا «دکر» تلفظ می شود. برای بستن پوست روی طبل از حلقه هایی از جنس چوب انار استفاده می کنند.
تنبیره یا تنبورک:
این ساز دارای کاسه طنین بزرگی است که شبیه به نصف گلابی است و روی آن پوششی از چوب کاملاً صاف و صیقلی دارد در منتهی الیه تحتانی قسمت صاف کاسه طنین نصب است. سیم ها پس از عبور از روی آن در پشت بدنه کاسه طنین به وسیله سه میخ چوبی محکم بسته می شوند. در قسمت صاف کاسه طنین تزیینات منبت کاری شده ای نیز است که «پاروریز» یا «پاروریچ» نام دارد.
دسته تنبیره از چوب گیاه «پرینک» و دسته آن از درخت «شاگ» ساخته می شود. نوازنده تنبیره «تنبورگی» یا «چنگی» نام دارد.
قیچک:
تنها ساز زهی آرشه ای است. کاسه طنین آن شبیه به لنگر کشتی است که وارونه شده باشد. دو سوراخ صوتی بزرگ روی کاسه طنین و در قسمت فوقانی آن وجود دارد. قسمت تحتانی کاسه طنین که نیم دایره کوچکی را تشکیل می دهد پوست دارد. این دو قسمت به وسیله دو فرورفتگی بیضی شکل در دو طرف بدنه طنین مشخصا از هم جدا هستند. خرک روی قسمت تحتانی کاسه طنین، کج قرار دارد. به این ساز منگوله هایی نیز برای تزیین آویزان می کنند. سیم های قیچک با آرشه ای به نام «کمانک» نواخته می شود که موهای دم اسب است. قیچک و کمانک از چوب پرینک ساخته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
موسیقی که در ماه رمضان خوانده می شود، اجرای موسیقی تعزیه و موسیقی «صفت» بخشی از این نوع موسیقی در مدح خدا، پیامبر و بزرگان دین است. همچنین موسیقی مرثیه و مراسم عزاداری است.
رباب:
دارای کاسه طنینی است که با سایر قسمت های ساز به صورت یکپارچه ساخته می شود. مانند تنبیره از پوست روی کاسه، خرک، سوراخ های صوتی. سیم های ملودی ساخته شده است. این ساز با مضراب پلاستیکی سه گوشی نواخته می شود. طول آن حدود ۶۴ سانتیمتر است. به آن رباب ۱۸تار می گویند که احتمالاً با تعداد سیم های آن بی ارتباط نیست.
درکر و تمبوک:
دوطبل چوبی در دو اندازه مختلف هستند و توسط دو نوازنده به صدا در می آیند. نوازنده درکر، «درکری» نام دارد که گاهی اوقات «دکل» یا «دکر» تلفظ می شود. برای بستن پوست روی طبل از حلقه هایی از جنس چوب انار استفاده می کنند.
تنبیره یا تنبورک:
این ساز دارای کاسه طنین بزرگی است که شبیه به نصف گلابی است و روی آن پوششی از چوب کاملاً صاف و صیقلی دارد در منتهی الیه تحتانی قسمت صاف کاسه طنین نصب است. سیم ها پس از عبور از روی آن در پشت بدنه کاسه طنین به وسیله سه میخ چوبی محکم بسته می شوند. در قسمت صاف کاسه طنین تزیینات منبت کاری شده ای نیز است که «پاروریز» یا «پاروریچ» نام دارد.
دسته تنبیره از چوب گیاه «پرینک» و دسته آن از درخت «شاگ» ساخته می شود. نوازنده تنبیره «تنبورگی» یا «چنگی» نام دارد.
قیچک:
تنها ساز زهی آرشه ای است. کاسه طنین آن شبیه به لنگر کشتی است که وارونه شده باشد. دو سوراخ صوتی بزرگ روی کاسه طنین و در قسمت فوقانی آن وجود دارد. قسمت تحتانی کاسه طنین که نیم دایره کوچکی را تشکیل می دهد پوست دارد. این دو قسمت به وسیله دو فرورفتگی بیضی شکل در دو طرف بدنه طنین مشخصا از هم جدا هستند. خرک روی قسمت تحتانی کاسه طنین، کج قرار دارد. به این ساز منگوله هایی نیز برای تزیین آویزان می کنند. سیم های قیچک با آرشه ای به نام «کمانک» نواخته می شود که موهای دم اسب است. قیچک و کمانک از چوب پرینک ساخته می شود.
