دوران هخامنشیان از حدود ۵۵۰ سال پیش از میلاد مسیح تا حدود ۳۳۰ سال پیش از میلاد مسیح بود. هخامنشیان وارث تمدن مادها بودند و موسیقی و هنر نیز جزئی از این تمدن بود.
از موسیقی ایران پیش از دوران هخامنشیان اطلاعات چندانی در دست نیست. به عقیدهٔ کسنوفون موسیقی در این دوره به چند رشته تقسیم می شده که عبارت بوده اند از رزمی یا جنگی، بزمی، و مجلسی. اسناد تاریخی آشوری که مربوط به سدهٔ هشتم پیش از میلاد است، نشان می دهد که اقوامی در فلات ایران مستقر شده بودند که بعداً به آریایی معروف شدند. بسیاری از این قوم در منطقهٔ هندوستان مستقر بودند و در فاصلهٔ ۱۵۰۰ تا ۵۰۰ پیش از میلاد سرودهای مختلفی ساخته بودند که در مراسم جنگی، جشن ها و مراسم مذهبی اجرا می شدند.
... [مشاهده متن کامل]
آن دسته از موسیقی نوازان این دوران که در منطقهٔ هندوستان زندگی می کردند، منشأ کولی هایی هستند ( که با نام کاولی یا کابلی یا لوری هم شناخته می شدند ) که در دورهٔ ساسانیان به درخواست بهرام گور به ایران آمدند و عمدتاً در منطقهٔ لرستان ساکن شدند.
سرودهای رزمی در دوران هخامنشیان نقش مهمی داشتند. کسنوفون نوشته که کوروش بزرگ ( بنیانگذار سلسله هخامنشی ) از کشته شدن سربازان طالشی و طبری سرودی خواند که بعدها در دورهٔ ساسانیان مراسم سوگ سیاوش خوانده می شده است. همچنین سرودهای مذهبی نیز در این دوره نقش مهمی داشتند؛ به گفتهٔ هرودوت این سرودها، بر خلاف سرودهای مشابه در تمدن آشوری و بابلی، بدون همراهی ساز اجرا می شدند. این سرودها غالباً تنالیته ای در گام بزرگ داشتند. آوازهای دسته جمعی نیز در این دوره رایج بودند که عموماً توسط دختران اجرا می شدند.
بر اساس آنچه مورخان مختلف نقل کرده اند و آنچه در نقش برجسته های ایلام یافت شده، تا دوران هخامنشیان سازهایی شبیه چنگ، دف، دهل و شیپور در موسیقی به کار گرفته می شده است.
از موسیقی ایران پیش از دوران هخامنشیان اطلاعات چندانی در دست نیست. به عقیدهٔ کسنوفون موسیقی در این دوره به چند رشته تقسیم می شده که عبارت بوده اند از رزمی یا جنگی، بزمی، و مجلسی. اسناد تاریخی آشوری که مربوط به سدهٔ هشتم پیش از میلاد است، نشان می دهد که اقوامی در فلات ایران مستقر شده بودند که بعداً به آریایی معروف شدند. بسیاری از این قوم در منطقهٔ هندوستان مستقر بودند و در فاصلهٔ ۱۵۰۰ تا ۵۰۰ پیش از میلاد سرودهای مختلفی ساخته بودند که در مراسم جنگی، جشن ها و مراسم مذهبی اجرا می شدند.
... [مشاهده متن کامل]
آن دسته از موسیقی نوازان این دوران که در منطقهٔ هندوستان زندگی می کردند، منشأ کولی هایی هستند ( که با نام کاولی یا کابلی یا لوری هم شناخته می شدند ) که در دورهٔ ساسانیان به درخواست بهرام گور به ایران آمدند و عمدتاً در منطقهٔ لرستان ساکن شدند.
سرودهای رزمی در دوران هخامنشیان نقش مهمی داشتند. کسنوفون نوشته که کوروش بزرگ ( بنیانگذار سلسله هخامنشی ) از کشته شدن سربازان طالشی و طبری سرودی خواند که بعدها در دورهٔ ساسانیان مراسم سوگ سیاوش خوانده می شده است. همچنین سرودهای مذهبی نیز در این دوره نقش مهمی داشتند؛ به گفتهٔ هرودوت این سرودها، بر خلاف سرودهای مشابه در تمدن آشوری و بابلی، بدون همراهی ساز اجرا می شدند. این سرودها غالباً تنالیته ای در گام بزرگ داشتند. آوازهای دسته جمعی نیز در این دوره رایج بودند که عموماً توسط دختران اجرا می شدند.
بر اساس آنچه مورخان مختلف نقل کرده اند و آنچه در نقش برجسته های ایلام یافت شده، تا دوران هخامنشیان سازهایی شبیه چنگ، دف، دهل و شیپور در موسیقی به کار گرفته می شده است.
