موسیقی در ایران پیشینه ای دیرینه دارد و به دوران ایران باستان بازمی گردد. ایران خاستگاه موسیقی هایی غنی و گوناگون است و موسیقی سنتی ایران به عنوان یکی از مؤلفه های فرهنگ و هنر ایرانی به شمار می رود. تقریباً همهٔ اقوام ایرانی دارای موسیقی بومی ویژهٔ خود هستند.
... [مشاهده متن کامل]
موسیقی در ایران از دوران باستان دارای اهمیت بوده است. در دوران شاهنشاهی هخامنشی، موسیقی در آیین های مذهبی و دادگاه ها استفاده می شده است. هویت دقیق موسیقی ایرانی هنوز آشکار نشده است اما پژوهش پیرامون آن ادامه دارد و جوانبی از آن، مشخص شده است. موسیقی در دوران ساسانیان قابل توجه بوده است و ساسانیان، شمار فراوانی از سازها را به کار برده اند. باربد، از موسیقی دانان دوران شاهنشاهی ساسانی، نخستین سیستم موزیکال خاورمیانه را با عنوان خسروانی ایجاد کرد. بسیاری از مدها و ملودی های باستانی ایران، با تسلط اعراب بر این کشور، از بین رفته اند؛ اما دستگاه ها، به شکل شفاهی به ایران کنونی رسیده اند. ایران زادگاه نخستین سازهای پیچیده است که قدمت برخی از آنان، به هزارهٔ سوم پیش از میلاد می رسد. نواحی ایران، دارای شمار قابل توجهی سازهای بومی از انواع بادی، پوست صدا، خودصدا و زهی هستند. سازهایی مانند تار، سه تار، بربط، سنتور، قانون، کمانچه، نی، قیچک، رباب، تنبک، دف، دایره و دایره زنگی در موسیقی ملی ایران به کار می روند. در دهه های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰، موسیقی ایران به شکلی اساسی تغییر یافت. در دههٔ ۱۳۳۰، موسیقی پاپ وارد ایران شد و نخستین گروه های پاپ و راک ایرانی، شکل گرفتند. موسیقی پاپ ایرانی در این دوران، از موسیقی پاپ غربی اثر گرفت. در دههٔ ۱۳۴۰ نیز نخستین شاخه های نوگرایی در موسیقی ایران، پدیدار شد. در اواسط دههٔ ۱۳۴۰، استودیوهای ایرانی با همراهی بارها و باشگاه های شبانه، به گسترش موسیقی جدید رایج در ایران کمک کردند. در این سال ها، شعر و موسیقی ایران، دگرگون شد و ستاره های موسیقی، یکی پس از دیگری بر روی صحنه رفتند.
جایگاه زنان در موسیقی ایرانی، پس از انقلاب ۱۳۵۷ با محدودیت هایی روبرو گردید و فقهای اسلامی این کشور، اعلام کرده اند که آواز خواندن آنان، کاری «لهو و لعبی» است. برای اجرای زنان، قوانین خاصی وجود دارد که باعث توقف بسیاری از کنسرت های زنان شده است. پیش تر نیز برنامه های موسیقی زنان با فشار محافل محافظه کار جمهوری اسلامی لغو شده اند. اگرچه ممنوعیت و محدودیت ها برای مردان نیز بوده اند و برخی موسیقی ها کلاً ممنوع دانسته شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
موسیقی در ایران از دوران باستان دارای اهمیت بوده است. در دوران شاهنشاهی هخامنشی، موسیقی در آیین های مذهبی و دادگاه ها استفاده می شده است. هویت دقیق موسیقی ایرانی هنوز آشکار نشده است اما پژوهش پیرامون آن ادامه دارد و جوانبی از آن، مشخص شده است. موسیقی در دوران ساسانیان قابل توجه بوده است و ساسانیان، شمار فراوانی از سازها را به کار برده اند. باربد، از موسیقی دانان دوران شاهنشاهی ساسانی، نخستین سیستم موزیکال خاورمیانه را با عنوان خسروانی ایجاد کرد. بسیاری از مدها و ملودی های باستانی ایران، با تسلط اعراب بر این کشور، از بین رفته اند؛ اما دستگاه ها، به شکل شفاهی به ایران کنونی رسیده اند. ایران زادگاه نخستین سازهای پیچیده است که قدمت برخی از آنان، به هزارهٔ سوم پیش از میلاد می رسد. نواحی ایران، دارای شمار قابل توجهی سازهای بومی از انواع بادی، پوست صدا، خودصدا و زهی هستند. سازهایی مانند تار، سه تار، بربط، سنتور، قانون، کمانچه، نی، قیچک، رباب، تنبک، دف، دایره و دایره زنگی در موسیقی ملی ایران به کار می روند. در دهه های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰، موسیقی ایران به شکلی اساسی تغییر یافت. در دههٔ ۱۳۳۰، موسیقی پاپ وارد ایران شد و نخستین گروه های پاپ و راک ایرانی، شکل گرفتند. موسیقی پاپ ایرانی در این دوران، از موسیقی پاپ غربی اثر گرفت. در دههٔ ۱۳۴۰ نیز نخستین شاخه های نوگرایی در موسیقی ایران، پدیدار شد. در اواسط دههٔ ۱۳۴۰، استودیوهای ایرانی با همراهی بارها و باشگاه های شبانه، به گسترش موسیقی جدید رایج در ایران کمک کردند. در این سال ها، شعر و موسیقی ایران، دگرگون شد و ستاره های موسیقی، یکی پس از دیگری بر روی صحنه رفتند.
جایگاه زنان در موسیقی ایرانی، پس از انقلاب ۱۳۵۷ با محدودیت هایی روبرو گردید و فقهای اسلامی این کشور، اعلام کرده اند که آواز خواندن آنان، کاری «لهو و لعبی» است. برای اجرای زنان، قوانین خاصی وجود دارد که باعث توقف بسیاری از کنسرت های زنان شده است. پیش تر نیز برنامه های موسیقی زنان با فشار محافل محافظه کار جمهوری اسلامی لغو شده اند. اگرچه ممنوعیت و محدودیت ها برای مردان نیز بوده اند و برخی موسیقی ها کلاً ممنوع دانسته شده اند.
