موسیقی اولیه ( انگلیسی: Early music ) معمولاً شامل موسیقی قرون وسطی ( ۱۴۰۰–۵۰۰م ) و موسیقی رنسانس ( ۱۶۰۰–۱۴۰۰م ) است، اما همچنین می تواند شامل موسیقی باروک ( ۱۷۵۰–۱۶۰۰م ) نیز باشد. موسیقی اولیه دورهٔ گسترده ای در تاریخ هنرِ موسیقی غربی است.
تفسیرها دربارهٔ دامنهٔ تاریخی «موسیقی اولیه» متفاوت است. «آکادمی موسیقی باستان»[ الف] که در سال ۱۷۲۶ شکل گرفت، موسیقی باستان را به عنوان آثاری که توسط آهنگسازانی نوشته شده است که تا قبل از پایان قرن شانزدهم زندگی می کردند، تعریف کرد. یوهانس برامس و معاصرانش این طور درک می کردند که موسیقی اولیه می تواند از دورۀ اوج رنسانس تا باروک متغیر باشد، این در حالی است که برخی از محققان معتقدند که موسیقی اولیه باید موسیقی یونان باستان یا موسیقی روم باستان را قبل از سال ۵۰۰ میلادی شامل شود ( دوره ای با اصطلاح «موسیقی باستان» که عموماً نامشخص است ) . منتقد موسیقی «مایکل کندی»[ ب] ، دوره باروک را نادیده می گیرد و موسیقی اولیه را به عنوان «آثار موسیقی از ابتدای زمان تا دوره رنسانس» تعریف می کند. «توماس فارست کلی»[ پ] ، موسیقی شناس، معتقد است که ذاتِ موسیقی اولیه به فراموشی سپرده شده است و این اصطلاح با کشفِ مجدد آثار قدیمی احیا شده و به هم پیوسته است. به گفته «مرکز ملی موسیقی اولیه» در انگلستان[ ت] ، اصطلاحِ «موسیقی اولیه» به دورانی از موسیقی اروپایی اشاره دارد که بین سالهای ۱۲۵۰ تا ۱۷۵۰ نوشته شده است ( قرون وسطی، رنسانس و باروک ) و یک رویکرد تاریخی با آگاهی از اجرای آن موسیقی است.
امروزه درک «موسیقی اولیه» شامل این می شود که هر موسیقی که برای آن یک سبک و اجرای مناسب از نظر تاریخی دارد را باید بر اساس آثار به جای مانده مانند: پارتیتور، رساله ها، سازها و سایر شواهد معاصر، بازسازی کرد.
در اواخر قرن بیستم، علاقهٔ خاصی به اجرای موسیقی از دوره های قرون وسطی و رنسانس برای شنوندگان مدرن وجود داشت و تعدادی از گروه های سازی و گروه های کر مختص اجرای برنامه «موسیقی اولیه» تشکیل شدند. گروه هایی مانند تلیس اسکالرز، «گروه موسیقی اولیه»[ ث] ، «گروه تاونر و نوازندگان»[ ج] و پخش کننده ها که در اجرای موسیقی اولیه به مخاطبانِ مدرن از طریق اجرا و ضبط های مردمی تأثیرگذار بوده اند. علاقه به احیای موسیقی اولیه باعث شده است که رویکردی علمی به اجرای موسیقی داده شود. از طریق تحقیقات آکادمیک موسیقی شناسی، رساله های موسیقی، نسخه های ویرایش شدهٔ پارتیتور و سایر شواهد تاریخی، اجراکنندگان تلاش می کنند تا به سبکِ اجرای دوره موسیقی از اثری که در ابتدا ساخته شده، وفادار باشند. علاوه بر این، افزایش استفاده از سازهای دوره اصلی یا ساخت مجدد سازها به عنوان بخشی از اجرای موسیقی اولیه، مانند احیای هارپسیکورد یا نوعی ویولا داگامبا افزایش یافته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتفسیرها دربارهٔ دامنهٔ تاریخی «موسیقی اولیه» متفاوت است. «آکادمی موسیقی باستان»[ الف] که در سال ۱۷۲۶ شکل گرفت، موسیقی باستان را به عنوان آثاری که توسط آهنگسازانی نوشته شده است که تا قبل از پایان قرن شانزدهم زندگی می کردند، تعریف کرد. یوهانس برامس و معاصرانش این طور درک می کردند که موسیقی اولیه می تواند از دورۀ اوج رنسانس تا باروک متغیر باشد، این در حالی است که برخی از محققان معتقدند که موسیقی اولیه باید موسیقی یونان باستان یا موسیقی روم باستان را قبل از سال ۵۰۰ میلادی شامل شود ( دوره ای با اصطلاح «موسیقی باستان» که عموماً نامشخص است ) . منتقد موسیقی «مایکل کندی»[ ب] ، دوره باروک را نادیده می گیرد و موسیقی اولیه را به عنوان «آثار موسیقی از ابتدای زمان تا دوره رنسانس» تعریف می کند. «توماس فارست کلی»[ پ] ، موسیقی شناس، معتقد است که ذاتِ موسیقی اولیه به فراموشی سپرده شده است و این اصطلاح با کشفِ مجدد آثار قدیمی احیا شده و به هم پیوسته است. به گفته «مرکز ملی موسیقی اولیه» در انگلستان[ ت] ، اصطلاحِ «موسیقی اولیه» به دورانی از موسیقی اروپایی اشاره دارد که بین سالهای ۱۲۵۰ تا ۱۷۵۰ نوشته شده است ( قرون وسطی، رنسانس و باروک ) و یک رویکرد تاریخی با آگاهی از اجرای آن موسیقی است.
امروزه درک «موسیقی اولیه» شامل این می شود که هر موسیقی که برای آن یک سبک و اجرای مناسب از نظر تاریخی دارد را باید بر اساس آثار به جای مانده مانند: پارتیتور، رساله ها، سازها و سایر شواهد معاصر، بازسازی کرد.
در اواخر قرن بیستم، علاقهٔ خاصی به اجرای موسیقی از دوره های قرون وسطی و رنسانس برای شنوندگان مدرن وجود داشت و تعدادی از گروه های سازی و گروه های کر مختص اجرای برنامه «موسیقی اولیه» تشکیل شدند. گروه هایی مانند تلیس اسکالرز، «گروه موسیقی اولیه»[ ث] ، «گروه تاونر و نوازندگان»[ ج] و پخش کننده ها که در اجرای موسیقی اولیه به مخاطبانِ مدرن از طریق اجرا و ضبط های مردمی تأثیرگذار بوده اند. علاقه به احیای موسیقی اولیه باعث شده است که رویکردی علمی به اجرای موسیقی داده شود. از طریق تحقیقات آکادمیک موسیقی شناسی، رساله های موسیقی، نسخه های ویرایش شدهٔ پارتیتور و سایر شواهد تاریخی، اجراکنندگان تلاش می کنند تا به سبکِ اجرای دوره موسیقی از اثری که در ابتدا ساخته شده، وفادار باشند. علاوه بر این، افزایش استفاده از سازهای دوره اصلی یا ساخت مجدد سازها به عنوان بخشی از اجرای موسیقی اولیه، مانند احیای هارپسیکورد یا نوعی ویولا داگامبا افزایش یافته است.
wiki: موسیقی اولیه