موسیقی اذربایجانی

موسیقی آذربایجانی. موسیقی آذربایجانی به موسیقی سنتی مردمان آذربایجانی گفته می شود. موسیقی آذربایجان به سه دسته کلی موسیقی مقامی ، عاشیق و موسیقی میخانه ای تقسیم میشود. هنرمندان آذربایجانی با خلاقیت خود، موسیقی منحصربه فردی را می آفرینند. کسانی که این نوع موسیقی را به همراه سروده های خود به زبان ترکی آذربایجانی می خوانند، عاشیق خوانده می شوند. عاشیق ها در وصف آذربایجان و دلاوری های بزرگان آن، در مراسم جشن و عزاداری، سروده های زیبایی را به همراه موسیقی آذربایجانی می خوانند و مورد توجه مردم قرار می گیرند. [ ۱] عاشیق ها از دوران قبل از اسلام در بین مردمان ترک تبار وجود داشته اند. [ ۲]
موسیقی آذربایجانی از دو نوع یا شاخهٔ اصلی تشکیل شده که از لحاظ تقسیم بندی موسیقایی منشاء و حالت های مختلفی دارند. معمولاً نوع سازهای موسیقی آذربایجانی، خاستگاه و دوستداران اقسام موسیقی با هم تا حدی متفاوتند، هرچند بسیاری دوستدار هردو هستند. تعداد بسیاری از موسیقی دانان آذربایجانی با آشنایی به هردو نوع از این موسیقی ها توانسته اند آثاری هنری بزرگی در قالب اپرا ها، موسیقی سمفونیک و موسیقی برای باله خلق نمایند. از مهم ترین گونه های موسیقی آذربایجانی می توان به موسیقی میخانه ای، هنر اجرای آذربایجانی تار، بالابان، ناقارا، باغلاما و گارمان اشاره کرد.
. اگرچه موسیقی موغام آذربایجان به دستگاه های موسیقی ایرانی نزدیک است و در بعضی مواقع حتی یکی هم هستند، ولی طرز اجرای این دو موسیقی ملی در انسان احساس بسیار متفاوتی ایجاد می کند. موسیقی آذربایجانی مملو از حس قهرمانی و جسارت است. در حالی که موسیقی ایران عارفانه است. درست است که موسیقی آذربایجان نیز دارای مقام های حزین و غمگین و عارفانه است، ولی به هنگام شنیدن آن، امید و تحرک در آن احساس می شود. در این موسیقی حرکت و دینامیسم وجود دارد.
این نوع موسیقی شامل موسیقی «عاشیقی»، «بزمی» و «ایلی» است.